نگاهى به مهاجرت اوزى ها

*احمد خضرى: به گزارش پسین اوز ، حدود  سال ١٢۶٠ خورشیدى ظلم و ستم حکام محلى ، اوضاع بد اقتصادى ، و از همه مهمتر نا مهربانى طبیعت باعث شد تا گروهى از مردم اوز مجبور به مهاجرت شوند . جهرم ، فیروزآباد ، کازرون و شیراز مقصد آنان بود ، رفتند ولى به دلایلى نتوانستند در این شهرها اسکان یابند .

شهرهاى کرمان وی زد گزینه هاى بعدى بودند ، که در آنجا ماندگار و افرادى بیشترى از اوز جذب این دوشهر شدند. در بازار کرمان بیش از ١٠ حجره تجارى متعلق به کاسبان و تجار اوز بود. مرحوم رئیس محمد ابراهیم الهامى که در کرمان روزگار مى گذراند و خیاط ماهرى در دوخت کت وشلوار مردانه، در آن دیار بود به دلیل ذوق ادبى و هنرى اقدام به انتشار هفته نامه چهار صفحه اى “الهام کرمان” کرد که بیشتر مطالب را با سروده خویش چاپ مى کرد این کار سابقه روزنامه نگارى مردم اوز و منطقه جنوب بویژه لارستان را به بلنداى تاریخ رساند . همچنین تجار و پیشه وران در شهرهاى بم و نرماشیر نیز ساکن و شاغل شدند. تجار اوزى ساکن و شاغل در  شهر یزد، نیز همه صاحب مقام و منزلت شده که هم اکنون خانواده هاى “اوزى نژاد” در یزد داراى مقام عالى ادارى هستند . 

موضوع مهاجرت اوزى ها در این سال ها به کشور هندوستان کشیده شد و این کشور با حضور انگلیسى ها توانست تاثیرات زیادى بر رفتار ، کردار ، گفتار ، پوشش و بطور کلى فرهنگ مردم اوز بگذارد. خوس وخوس بافى یکى از صنایع دستى ظریف ، دستاورد زنان اوزى است که از هند به جنوب استان فارس آوردند و به سایر نقاط همجوار صادر و ترویج یافت.

فرزندان تجار اوزى در هندوستان و در شهرهاى بمبئى ، کلکته و کراچى به تحصیلات عالیه آکادمیک پرداخته و از اولین تحصیلکرده هاى استان شدند. دکتر محمدرفیع شفائى چشم پزشک ، دکتر محمد رفیع صدیقى دندانپزشک و دکتر محمد ، دکتر محمد شریف ، دکتر حسینعلى ودکتر محمد کاظم زرنگار و…..که نه تنها به لارستان بلکه به کشور ایران خدمت کردند از جمله افرادسر شناس بوده که حاصل این مهاجرت هاست. 

 *مدیر  مسئول نشریه پسین اوز