پدر در خانواده مظهر قانون، عدل و مهربانی است

*عبدالرحمن عبداله پور: وقتی قرآن را تلاوت می کنیم متوجه می شویم که خداوند عزوجل در بسیاری از اوقات، جهت بیان اهمیت یک چیز، به آن قسم خورده است. از جمله مواردی که به آن سوگند یاد شده، پدر است. خداوند در سوره بلد می فرماید: (و والد و ما ولد) و قسم به پدر و آنچه که به دنیا می آورد.

نقش پدر، نقشی ارزشمند و حیاتی است. وقتی به توجه فراوان دین به یتیم دقت می کنیم به راحتی می توان به ارزش های نقش پدر در زندگی فرزند پی برد. این نقش متاسفانه در بسیاری از جوامع، در حال از دست دادن اهمیت ویژه خود و کاهش تاثیرگذاری است. جامعه ما نیز از این معضل فراگیر، تاثیر گرفته است و زمانی که در این موضوع غوطه ور شوی، به این نتیجه می رسی که در اغلب اوقات، پدر تنها نقش نان آوری را به عهده دارد که هیچ تاثیری فراتر از بحث اقتصادی خانواده را نمی توان به او نسبت داد. درست است که نقش مادر در تربیت فرزندان کلیدی تر و تاثیرگذارتر می باشد اما باید دانست که این اولویت، به هیچ وجه نمی تواند باعث شود تا پدر از مسئولیت تربیت فرزند شانه خالی کند. پیامبر (ص)فرموده اند: کُلُکُم راع و کلکم مسئول عن رعیته: همه شما سرپرست هستید و همه شما در قبال زیر دستان خویش مورد پرسش قرار می گیرید.

پدر می بایست در کنار تامین امنیت و تهیه غذا و مسکن و لباس، به گونه ای در منزل حضور موثر و فعال داشته باشد که بتواند نقش مکمل را در تربیت فرزند خویش ایفا کند. هر قدر هم که شرایط اقتصادی جامعه خوب نباشد و چه بسا مادر نیز مجبور به شاغل بودن شود اما باید دانست که مهمترین سرمایه های یک خانواده، فرزندان آن خانواده خواهند بود و پرداختن به نیازهای آنان، نباید والدین را از خود ایشان غافل سازد. در شرایط کنونی که حدود نیمی از بانوان نیز به شکل های مختلف مشغول به کار شده اند، بدیهی است که نقش پدران را نیز باید پر رنگ تر مشاهده کرد. بی توجهی پدر به تحصیل فرزند و حواشی آن در جامعه کنونی ما، خود یکی از عوامل کاهش انگیزه در میان نوجوانان به خصوص پسران می باشد. این پدر است که باید نظارت کافی بر رفتار و عملکرد فرزندان خویش داشته باشد و نقش خود را به عنوان مشاوری دلسوز و آگاه به نحو احسن انجام دهد.

برای ساختن فضای محترمانه و صمیمانه در خانه، وجود موثر پدر به عنوان مدیر بسیار اهمیت دارد. ایجاد صمیمیت و احترام متقابل میان والدین و فرزندان از وظایف پدران جامعه است. پرورش فرزندانی که از اعتماد به نفس کامل برخوردار باشند بدون وجود نقش پدر، تقریباً غیرممکن است.

رفتار پدر با جامعه و همسر و فرزندان، اولین الگوی فرزندان در تعامل با جامعه و حتی خانواده ای است که در آینده تشکیل خواهند داد. مدیریت قاطعانه پدر، ولی محترمانه و به دور از زورگویی و …، فرزندانی را پرورش می دهد که بتوانند کار جمعی و تیمی را به بهترین شکل در آینده انجام داد و عنصری مفید برای جامعه خویش باشند. اینجاست که پدر باید نظارتی بر رفتار خویش را به عنوان الگو، مقدم بر نظارت بر رفتار فرزندان ببیند. برنامه ریزی جهت ایجاد ارتباط مستمر و روزانه با فرزندان و گفتگو با آنان هر چقدر هم کوتاه، باید جزئی از برنامه روزانه و دائمی پدر باشد. پدر باید حاضر، دلسوز، قاطع، آگاه، تلاش گر، مدیر، مدبر و محترم در برخورد با همسر و فرزندان باشد در غیر این صورت، فرزندان کسانی را انتخاب کرده و به جای نقش بی بدیل پدر قرار خواهند داد و این موضوع ابتدای سقوط خواهد بود. به طور خلاصه باید گفت: با اینکه مادران در تربیت مهارت بیشتری دارند ولی پدران هم نقش بسیار موثری دارند. این را فراموش نکنیم که کودکان تصویری اغراق آمیز از پدر دارند چون او را بزرگتر، قوی تر و دارای نیروی مضاعف می پندارند و او را مرکز دانائی و آگاهی می دانند و این تصورات می تواند مسئولیت های سنگین بر عهده پدر بگذارد.

*معاونت اجتماعی مجتمع دینی اوز


1 دیدگاه

  1. تحلیل ارزنده ای ارائه دادید. سپاسگزارم. اگرچه عنوان مقاله نقش پدران است اما حتی در این تحلیل هم میشد بیشتر به نقش مادران اشاره کرد.

پاسخ دهید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد