ابراهیم حکیمی

ابراهیم حکیمی معروف به حکیم‌الملک به سال ۱۲۵۰ هجری‌شمسی در تبریز متولد شد. پدرش میرزا ابوالحسن حکیم‌باشی و عمویش میرزا محمود خان، هر دو از پزشکان دربار مظفرالدین شاه بودند و از همین رو لقب حکیم‌الملک به خاندان آنها اعطا شده بود.
وی پس از طی تحصیلات مقدماتی در مدارس دارالفنون تبریز و تهران، در دانشکده پزشکی پاریس به تحصیل طب پرداخت و پس از بازگشت به ایران، حکیم‌باشی مظفرالدین شاه شد.


حکیمی در دولتهای مختلف صاحب منصب بود و مسئولیتهای مهمی را برعهده داشت که از میان آنها می‌توان به نخست وزیر، وزیر دربار، وزیر مالیه، وزیر علوم، وزیر اوقاف، وزیر فواید عامه، وزیر معارف، وزیر صنایع مستظرفه و نماینده مجلس شورای ملی در دوره‌های اول و دوم اشاره کرد. همچنین از کارهای مهم و ارزشمند حکیمی، تأسیس مدرسه حقوق، تأسیس دارالمعلمین و تصویب قانون اعزام دانشجو به خارج از کشور را می‌توان برشمرد.
حکیم‌الملک پس از نزدیک به ۹ دهه زندگی سیاسی، سرانجام به سال ۱۳۳۸ هجری‌شمسی بر اثر ذات‌الریه در تهران چشم از جهان فرو بست و در قبرستان ابن بابویه شهر ری به خاک سپرده شد.
گفتنی است که مرحوم حکیمی به صنایع مستظرفه یا به اصطلاح جدید به هنرهای زیبا میل و شوق زیاد داشت. نقاشی و موسیقی را هم خیلی ترویج داد و نسبت به کمال الملک نیز محبت و ارادت خاص داشت و پیوسته او و مدرسه او را حمایت می کرد. مرحوم حکیمی به حسن خط نیز رغبت فراوان داشته و خودش نیز سعی در فراگیری خوشنویسی داشت.


پاسخ دهید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد