امین بحرانی: اوز در جـایگـاه اصلـی خـویـش قـرار نـدارد

مردم هرگز از چیزهایی که دارند راضی نخواهند بود. چیزی که شما آنرا بی ارزش می دانید بطور قطع برای کسانی دیگر ارزشمند و غنیمت است . دنیا پر از این تناقضات است.پس سعی کنیم ارزش واقعی هر چیزی را درک کنیم و مهمتر اینکه قدر داشته های مان را بدانیم.پس قدردان اسطورها باشیم نه افسانه ها.

امین بحرانی متولد قیر است. رشته تحصیلی اش کامپیوتر است ولی در رشت در رشته جامعه شناسی ادامه تحصیل داده است و مدتی در شیراز بود و به دلیل موقعیت کاری برای مدت کوتاهی حدود۶ ماه به اوز آمد تا دوباره به شیراز باز گردد، که بعد از ۴ ماه از او خواستند به شیراز برگردد. ولی بحرانی که به شدت دل بسته اوز شده بود حاضر نشد برگردد و در اوز ماندگار شد و در بانک کشاورزی مشغول به کار و تشکیل خانواده داد. او می گوید اگر کسی حتی برای یک روز هم به اوز بیاید باز هم دل بسته می شود به خصوص اگر بخواهد کار فرهنگی انجام دهد. چون شهر اوز یک شهر خاص در امور فرهنگی است. یکی به دلیل اینکه بزرگان زیادی در زمینه هنری دارد و جمعیتی که در اوز درگیر فرهنگ و هنر هستند تعدادشان خیلی زیاد است و اتمسفری که درون شهر است هنری می باشد.

جنبه بعدی که در اوز وجود دارد فعالیت چشم گیر خانم هاست که حتی در ایران هم نمی توان شهری را پیدا کرد که بانوان این همه فعالیت هنری داشته باشند و این ارزشمند است و باید از آنان تشکر کرد و اگر فعالیت هنری بچه ها در این چند سال نبود شاید وضع اوز از نظر پیشرفت نسبت به سایر جاها از اینم که هست بدتر می شد چون به نظر من جایگاه اوز این جایگاهی نیست که الان دارد و این سوال را باید کارشناسان جواب دهند که چه کاری انجام دهیم تا اوز روز به روز پیشرفت کند؟

بحرانی می گوید: مسئولین نتوانسته اند اوز را به جایگاه اصلی خودش برسانند و این هنرمندان هستند که جور کم کاری مسئولین را می کشند. آدم هایی هستند که دلسوزانه برای شهر و مردمانش بدون هیچ چشم داشتی تلاش می کنند و دل سوز شهر هستند برعکس کسانی که باید کاری انجام دهند ولی متاسفانه انجام نمی دهند. این ورزشکاران و هنرمندان هستند که توانسته اند نام اوز را بلند کنند حتی وجود همین نشریاتی که در شهر اوز وجود دارد خود یک امتیاز برای شهر محسوب می شود.

کار عکاسی را از سال ۹۰ شروع کرده و انجمن عکاسی اوز را تشکیل دادند و انجمن های دیگر را که در خانه فرهنگ بود دنبال می کرد. شهر کوچک یک حسن خوبی که دارد این است که وقت آزاد بیشتری داریم و راحت می توانیم به مسائل مورد علاقه خود برسیم. به نظر او فعالیت در کارهائی مثل حسابداری و کامپیوتر و… به دلیل خشک بودن به یک کار هنری نیاز پیدا می کند حتی اگر یک ساز موسیقی باشد چون روح آدمی نیز نیاز به غذا دارد. در همین سال ۹۰ بود که جشنواره کِرَسم را راه اندازی کردیم. خیلی از دوستان نام های زیادی را پیشنهاد دادند که در آخر به پیشنهاد عنایت اله نامور و به تائید انجمن عکاسی، نام کرسم که به معنای شبنم صبحگاهی است را انتخاب کردیم. استقبال خیلی خوبی از آن جشنواره می شد و حتی در ایران هم خیلی جا باز کرد و نمایشگاه های زیادی برپا شد ولی متاسفانه اهمیتی به این جشنواره داده نشد و حتی یک نفر هم سوال نپرسید چرا این جشنواره لغو شد. البته باید گفت ما برای برپایی این جشنواره که در سه دوره برگزار شد خیلی از هزینه ها را کم می کردیم مثل غذا که از خانه می آوردیم و مسکن که در خانه های خودمان یا استادسرای دانشگاه آزاد و … تا هزینه بردار نشود ولی باز هم چیزهای دیگر مثل جوایز و آمدن داورها به پول نیاز داشت و علت اصلی لغو این جشنواره مشکلات مالی بود که اگر این مشکل رفع شود باز هم حاضر به راه اندازی این انجمن هستیم.

البته من احساس می کنم در اوز یک سری افراد هستند که نمی خواهند اوز پیشرفت کند و به جایگاه اصلی خود برسد هر چند آخرین جشنواره خیلی بازتاب زیادی داشت ولی به محض پایان جشنواره سیلی از شکایات به سوی ما روانه شد و یک نفر نپرسید این همه هزینه کردید از کجا آمد. این افراد دوست دارند اوز در همین جایی که هست بماند. برگزاری این جشنواره ها و دعوت کردن افراد سرشناس در شهر اوز این مزیت را داشت که از نقطه نقطه شهر اوز عکس گرفته شود چون شهر اوز مکان هایی برای عکاسی دارد که در هیچ جای کشور نیست. و این عکاسی ها باعث می شود که اسم و عکس شهر اوز جهانی شود و این خیلی تاثیرگذار است. چون ما جایزه ویژه جشنواره را سعی می کردیم از افراد اوزی انتخاب کنیم مثل تائب اوزی یا استاد ارفعی که فرد مجبور به خواندن زندگی نامه آنها می شدند. البته ما اوز را مطرح نکردیم هدف ما فقط یادآوری شهر اوز به کشور بود. ناگفته نماند که خیلی از مردم در این راه تلاش می کنند که باید دست تک تک آنها را بگیریم و کمکشان کنیم.

عکس زمینه های مختلفی دارد و هر عکس پیامی جداگانه دارد. مثلا عکس طبیعت باعث می شود که طبیعت آن شهر یا روستا را به مردم بشناسانیم یا مناظر و نماهایی خاصی مثل آب انبارها،  بادگیرها  که دارد و …

بحرانی تقدیرنامه های مختلف از جشنواره ipa آمریکا، تقدیر از جشنواره FAPA  فاین آرت لندن و  همچنین حضور در نمایشگاه های جهانی و کشوری، جشنواره نیکون، فیروزه تبریز (که جایزه اسکار عکاسی گرفت و مقام سوم را آورد) و جشنواره اخیر مسکو دریافت کرده است. وی می گوید: ما همیشه سعی کردیم به اسم اوز در این جشنواره ها شرکت کنیم تا بتوانیم با استفاده از این کار اوز را در همه جا مطرح کنیم. اوز پتانسیل های زیادی برای کارهای فرهنگی دارد و به نظر شخص من اوز مرکز کارهای فرهنگی است. حتی برای آنهایی که تصمیم دارند در شهر اوز زندگی کنند و این مسئله را فقط کسانی می توانند درک کنند که از اوز رفته اند.

یکی از کارهای بزرگ و ارزشمندی که بحرانی در این مدت انجام داده این است که جایزه ای که در مسکو گرفته است را به مردم کرمانشاه داده است وقتی علت را جویا شدیم گفتند: واقعیتش ما برای عکاسی به کرمانشاه رفتیم ولی وقتی به آنجا رفتیم با توجه به کمک هایی که به آنها شده بود هنوز هم ویران بودند و هیچ خبری از خانه و آشیانه نبود هنوز روزگار مردم مثل اوایل زمان زلزله است و مردم بیشتر به صحبت کردن نیاز داشتن تا عکاسی و ما بیشتر وقتمان را صرف گوش دادن به درد دل آنها می کردیم. چون می گفتند کسی نیست تا به درد دل ما گوش کند و این موضوع بسیار غم انگیز بود. در مسیری که به طرف همدان بر می گشتیم عکسی گرفتم که برنده جشنواره مسکو شد و من از همان موقع به دوستان خود گفتم که اگر جایزه ای دریافت کردیم باید به این مردمان اهدا کنیم تا شاید گوشه ناچیزی از مشکلات آنها رفع شود.

منصور فقیهی نژاد برای خانه فرهنگ زحمت های زیادی کشیده اند و عبدالقادر فقیهی و دیگر خیران، خیر فرهنگی هستند که بدون داشتن هیچ توقعی کار خیر فرهنگی انجام می دهند و خیلی کم در شهرهای دیگر دیده می شود چون کارهای دولتی اگر کمک کنند هزار و یک توقع دارند ولی خیرین فرهنگی این گونه نیست.

تصمیم داریم که دوباره انجمن عکاسی را راه اندازی کنیم و اگر خدا بخواهد و به قول هایی که به ما داده اند عمل شود در مهرماه سال جاری دوباره جشنواره کرسم را راه اندازی می کنیم.

احمد خضری جز اولین هایی بود که در ابتدای ورودم به شهر اوز شناختم و برای من حکم برادر بزرگتر را داشتند. البته بعضی مواقع هم که روزنامه پسین اوز را نگاه می کنم کمی دلسرد می شوم چون بعد از این همه سال که کار می کند به حق خودش نرسیده است. البته باید قدردان همه اعضای عصراوز قدیم و پسین اوز جدید حالا چه آنهایی که هستند و چه آنهایی که رفتند باشیم که با وجود این همه مشکلات باز هم توانسته است خود را سرپا نگه دارد.  البته بحث مادی نیست. بیشتر بحث معنوی قضیه است که اگر کسی کمکی نمی کند حداقل سنگ اندازی هم نکند.

چه خوب است که افراد انتقاد پذیر باشند. من مطلبی نوشتم که به مسئولین برخورد با وجودی که جاهای دیگر اینگونه نیست و تحمل نقد مسئولین خیلی بیشتر است. خوب باید این مسئله را درک کرد که هر فرد در جایگاه کاری خود باید وظایفش را به نحو احسن انجام دهد که اگر این کار صورت نگرفت ما موظف هستیم که گوشزد کنیم حالا چه حضوری و چه مکتوب. این موضوع باعث به وجود آمدن دل زدگی و دور شدن از مسائل شهر شده و باعث می شود از کارهای فرهنگی دور ماند و در سایه نشست. وقتی به هر کاری دست زدی و انتقاد شنیدی باعث می شود از کارهای فرهنگی دور بمانی. باز هم با این همه مشکلات به اوز علاقه دارد و اگر به قبل باز گردد باز هم شهر اوز را برای ادامه زندگی انتخاب می کند.

افراد زیادی هستند که برای شهر و دیار خود خدمت می کنند شاید خیر نباشند ولی وقت و توان خود را صرف شهرشان می کنند مثل استاد جام گوهری که به پیشنهاد استاد واشقانی برای تدریس در تهران جواب نه داد و در جواب ایشان گفتند اگر من به تهران بیایم پس اوز را چکارش کنم. این عشق به زادگاه است که مردم را سرپا نگه داشتند و روز به روز برای شهر و دیار خود بیشتر تلاش می کنند.

به دور از برخی اختلافاتی که در شهر وجود دارد این صمیمت مردم است که بسیار چشم گیر است و مردمانی که از شهر و کشورهای دیگر به اوز می آیند از صمیمتی که بین مردم است لذت می برند.

سخن پایانی این که مردم همیشه قدردان هنرمندان هستند و چه خوب است از فرهنگ و هنر نیز حمایت کنند به خصوص مسئولین محترم شهر و همچنین قدردان خیرین همیشه در صحنه باشیم. ما باید از خیرین قدردانی کنیم چون در واقع اینها هستند که خون در رگ های بدنی شهر تزریق می کنند.

گزارشگران: حمیرا نامدار و مریم سمیعی


2 دیدگاه

  1. موفق باشید جناب بحراتی عزیز

  2. احمد صالحی زاده

    مسولین نتوانسته انند اوز را در جایگاه اضلی خودش برسانند دلیل اصلی ان نوع ایفای نقش افراد جامعه شهری بوده که این نوع شیووه ورفتار اجتماعی دلالت بر اینکه که مردم اوز کمتر در صحنه سیاست اجتماعی خود را قرار می دهند

پاسخ دهید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد