بقعه سیدالشهدا در اوز

به ساختمان امام زاده ها، آستانه، مقام، مقبره و بقعه گفته می شود.

در فرهنگ مردم جنوب فارس و شهرستان اوز به بزرگان و علمای برجسته دینی و رهبران مذهبی (امامان) که در ایران به امام زاده معروفند به نام « پیر» مشهور هستند. بدیهی است کلمه پیر به معنای سالخورده و سالمند و همچنین قدیس، مراد، پیشوا، مرید و قاید است. با این مقدمه به معرفی یکی از پیرهای شهرستان اوز می پردازم:

پیر «سیدالشهدا» که نام اصلی او سید محمدنورالدین (نورالله یا نورا» بوده است در اوائل ورود اسلام به منطقه برای ترویج دین اسلام در ناحیه اوز مشغول فعالیت بوده است. گویا وی با سلطانه بی بی فخریه یکی از بانوان «پیر» که در اوز مدفون است، نسبت نزدیک داشته است. روایت است که سلطانه بی بی فخریه که در اوز به «سلطو بی بی فقیره» معروف است و مقبره آن در خیابان شهید باهنر (ملت سابق) مقابل مسجد شیخ به وسیله محافظ آهنی محصور است همسر یا خواهر سید محمدنورالدین (نورا) بوده و آن دو تن برای ترویج اسلام کوشا بوده اند.

سیدالشهدا مردی متین، شجاع و فعال بوده که مردم برای رتق و فتق امور دینی به او مراجعه می کرده اند. وی بسیار مورد احترام مردم اوز و اطراف بوده و پیوسته در مکان های عمومی برای مردم صحبت می کرده است. این مرد دانا برای اجرای اهدافش و ترویج دین اسلام از اوز به اطراف هم مسافرت می کرده است. گویا در یکی از همین سفرها توسط مخالفان به شهادت رسیده و در اوز مدفون می شود.

علت معروفیت وی به سیدالشهداء چنین است که چون وی از سایر علما و مروجان اسلام در منطقه در آن زمان با سوادتر، متین تر و شجاع تر بوده است به سیدالشهداء ملقب می شود.

محمد شعیب زارعی در محل دفن وی آرامگاه آبرومندی ساخته است.