پسین اوز ماهنامه پسین اوز
*محمدصدیق پیرزاد: به نظرم این سومین نوشته است که درباره همکاران محترم از دست رفته مطلب می نویسم و شاید این نوع نوشته را تا زنده هستم، دِینی می دانم که باید ادا کنم.
زنده یاد محمد شریف کرامتی در سال ۱۳۲۱ در اوز دیده به جهان گشود. وی و برادرش محمود با هم در یک کلاس در سیکل اول دبیرستان هوشیار اوز از شاگردانم بودند. آن مرحوم تحصیلات بعدی را در خارج از اوز ادامه داد. سال ۵۵-۱۳۵۶شمسی که اداره آموزش و پرورش اوز منطقه ای و مستقل اعلام شد و من مسئولیتش را بر عهده گرفتم شادروان کرامتی پیشاهنگی منطقه اوز را اداره می کرد.
قامتی بلند و فکری باز جهت خدمت به خلق داشت و خوب به خاطر دارم، آن روزها دکتر حسین بنائی رئیس پیشاهنگی ایران به اوز آمد و مرحوم شریف در جمع می درخشید و حضور و فعالیتش باعث سربلندی اداره تازه تاسیسمان می شد.
شریف بعد از انقلاب شکوهمند اسلامی مدتی پست ریاست آموزش و پرورش منطقه اوز را بر عهده داشت. عده ای از اوزی ها را استخدام کرد و اکثریت همکاران فرهنگی مخصوصا اهل محل از وی رضایت کامل داشتند. یکی از دبیران محترم که در آن زمان با او کار می کرد گفت: شریف هوای زیردستان را داشت و تا آنجا که مقدور بود و زیر سوال
نمی رفت قانون را تفسیر می کرد و برای رضایت همکاران فرهنگی قدم بر می داشت.
شریف مدتی با خانواده در کانادا بود، به ایران آمد. چون دور از خانواده (زن و بچه ها) بود افسرده بنظر می رسید و چون کسی برای همراهی و نگهداری او نبود، لاجرم مدتی به خانه سالمندان هم رفت. البته با احترام و دیدار مرتب اقوام. سرانجام در سن ۷۷ سالگی دار فانی را وداع گفت. خداوند او را غریق رحمت فرماید.
گویا چند روز قبل از طرف عموزادگانش و با کمک آموزش و پرورش اوز بزرگداشتی در تالار الزهرا (س) برایش
گرفته اند. هر چند که من بی اطلاع مانده ام و حضور نداشته ام اما شنیده ام که در خور شان شریف بوده است. یکی دیگر از کارهای خوب و جاودانی وی چاپ دوم کتاب تاریخ دلگشای اوز بود که چون این نایاب شده بود، او مجدداً چاپ کرد.
*عضو شورای نویسندگان