پسین اوز ماهنامه پسین اوز
* محمدصدیق پیرزاد: در مورخه ۳۰ خرداد ۱۴۰۰ شمسی خبر شدم که محمد سعید صمدی یکی از همکاران مهربانم به دیار باقی شتافته است. ضمن حضور در مراسم کفن و دفن بر خود لازم دانستم که از این مرد بزرگوار شمه ای بنویسم.
وی که امروز در حدود ۱۰۰ سالگی دنیا را وداع گفته سال ۱۳۲۹ با من و دیگر عزیزان فرهنگی همچون محمد امین کمالی، عبدالحسین تیمناک، عبدالله رجایی، روح الدین دانیالی، کمال کامیاب، سید احمد حسینی و چند نفردیگر در اوز استخدام آموزش و پرورش (فرهنگ آن زمان) شدیم.
آن گونه که در کتاب دومم که در حال چاپ است و شرح کوتاهی از اقدامات این مرحوم ذکر کرده‌ام وی عاشق و دوستدار ترقی و تعالی اوز بود. در تمام کارهای اجتماعی که به سود محل تمام می‌شد شرکت کرده و قلباً برای موفقیت در کارهای فرهنگی اقدام می‌نمود. مخصوصاً به هنگام مهرماه که معلمین جدید و تازه استخدامی به اوز می آمدند و محل و ماوایی برای سکونت نداشتند ایشان در رتق و فتق امورشان تا حصول نتیجه و سکونت در منزلی تلاش می‌کرد و از این بابت همه ما را روسپید می‌کرد.
خوب است جوانان و فعالین فعلی اوز کارهای چنین مردانی را الگو قرار دهند و در آبادانی زادگاه خود بکوشند. فرزندان محترم این مرد دختران و پسران هر یک به کار خویش مشغولند و پدر خود را در حد توان با حالت آبرومندی مواظبت و نگهداری کردند.
در پایان ضمن تسلیت مجدد به خانواده این همکاز از دست رفته از خداوند رحیم درخواست می نمایم که وی را غریق رحمت خویش گرداند.
* عضو شورای نویسندگان
او فردی به تمام معنی متین، مهربان، دلسوز و با وجدان و بسیار فعال و کوشا برای پیشرفت اوز و بسیار درستکار و امانتدار و خوش رفتار و صمیمی بود.
گمان نمی کنم یک نفر حتی یک نفر در کل اوز پیدا شود که از او یک کلمه حرف بد یا خاطره بدی به یاد داشته باشد.
او فردی بود وارسته و خیر خواه همه
روحش شاد و یادش گرامی و جایش خالی