مسیر خانوادگی ما از عکاسی به عینک سازی است

مسیر خانوادگی ما از عکاسی به عینک سازی است. برادران لطافت به مرور زمان کسب و کار خود را رونق بخشیدند و به شکل رسمی وارد شغل عینک سازی شدند و در حال حاضر در اوز به این شغل ادامه می دهند. محمد لطافت فرزند محمد امین در خانواده شش نفره در اوز و متولد سال ۵۷ است.  دوران تحصیل خود را در دبستان زارع، راهنمایی زارعی، دبیرستان احمدپور و بهروزیان، کاردانی و کارشناسی دانشگاه پیام نور و آزاد اوز و ارشد هم دانشگاه شیراز بوده است. تحصیلات وی فوق لیسانس ژئوتکنیک شاخه ای از عمران است.

محمد لطافت می گوید چون شغل خانوادگی مان هم پدر و هم عمویم عکاسی بوده است، در تابستان ها در عکاسی مولن روژ در کنار پسرعمویم کار می کردم ولی در حال حاضر در عینک سازی مشغول هستم. 

می پرسم چه شد که به عینک سازی رسیدید دو چیز جدا از هم می باشد؟ می گوید اتفاقی بود. دانشگاه پیام نور رشته حسابداری درس می خواندم و سال ۷۷ خرید خدمت آزاد شد. من سربازی ام را درآن زمان خریدم و از طرف دیگر مجبور شدم  از دانشگاه انصراف دهم و از آن زمان به بعد دیگر به عکاسی برنگشتم. یک روز  به طور اتفاقی سید مرتضی هاشمی که مربی فوتبال مان بود سوال کرد چکاری می کنی؟ کارت چیه؟ گفتم: خدمتم را خریدم و فعلا بیکار هستم.

گفت: می خواهی جایی کار کنی. من هم گفتم: بله چرا که نه. مرا به شخصی به نام محسن مدرسی معرفی کرد که مغازه عینک سازی کوچکی در پاساژ زارع داشت. آن زمان کارم به صورت حرفه ای نبود، هر روز می رفتم در مغازه را باز می کردم و حدود یک سال و نیم مجانی کار کردم تا این که به این کار علاقمند شدم. در آن زمان مرحومان محمد علی خادم و محمد سعیدی مرا تشویق کردند که این کار را خودت یادبگیر چرا دست اوزی خودمان نباشد. حقیقتا من هم کم کم به این کار وارد شدم. قبل از ما عینک سازی هدایت بود و بعد هم محسن مدرسی که ما با او در سال ۷۸ شراکت داشتیم و سال ۷۹  با اخذ پروانه کسب در پاساژ شرافت رسمی کار خودمان را با شراکت همراه حسین بدری شروع کردیم. شعبه ۲ خود را در سال ۸۲ در بازاچه حافظ راه اندازی کردیم و تقریباً تمامی اعضای خانواده در این کار مشغول بوده و هستیم.

درباره عینک سازی بگویید؟ آن زمانی که وارد عینک سازی شدیم ما به طور تجربی این کار می کردیم ولی با وجود این که تجربی بود دانش روز مثل الان نبود که اطلاعات از طریق واتساپ، تلگرام، سایت های مختلف رد و بدل شود. تا این که با معرفی یکی از دوستانم در تهران یک دوره تخصصی عینک سازی را زیر نظر اساتید برتر ایران گذراندم.

علی لطافت برادر محمد که او را در مصاحبه همراهی می کرد می گوید: من در کلاس های آموزشی بیشتر عینک آفتابی که در سه دوره کلاس های تکمیلی در تهران بود شرکت کردم که تجربه ای بسیار خوب و نوعی بازآموزی برایمان بود. 

ولی محمد می گوید: کلاس های من دوره تخصصی بود که همراه با آقایان علی و جعفرانصاری، نکو کمال کثیریا خانم عجمی و دکتر مریم کارگر راضی که این کلاسه های تقریبا نیمه دانشگاهی حضور داشتم. بعدها رشته اپتیک آمد که متاسفانه به خاطر شرایط پذیرش سخت آن پذیرش نشدم.

با این که حدود ۲۰ سال است من و برادرهایمان این کار را انجام می دهیم، اما از دوره های بازآموزی غافل نمی شویم و سالانه نمایشگاه های بزرگی در اهواز، یزد، اصفهان، مشهد و تهران برگزار می شود؛ شرکت می کنیم. چندی قبل من در دوره تعمیرات تخصصی نیز شرکت کردم. شرکت در دوره های آموزشی شامل دوره های آموزش: عدسی ها و عینک های آفتابی، عینک سازی مقدماتی و عینک سازی پیشرفته را داشته و داریم.

علی می گوید: هر جا که وقتمان اجازه بدهد حتما یکی از برادران شرکت خواهیم کرد؛ که معمولا محمد بیشتر شرکت می کند. امسال سال ۹۸ در نمایشگاه یزد و نمایشگاه تهران شرکت داشته ایم، با شرکت ها آشنا و اطلاعات به روز می گیریم و در سمینارها شرکت می کنیم. آموزش و ارتقاء سطح علمی و فنی سرلوحه کار ما بوده و هست. هیچ جا صنفی بدون توجه به آموزش لازم نمی تواند مسیر توسعه و پیشرفت را طی کند. 

چرا بعضی از عینک سازی ها بینا سنجی دارند ولی شما ندارید؟ واقعیتش این است که ما دو سال و نیم قبل برای این کار نیز اقدام کردیم حتی با شرکت های معتبر قیمت دستگاه ها گرفتیم، همه چیز آماده بود که دستگاه ها را هم بیاوریم ولی متاسفانه شبکه بهداشت با ما مخالفت کرد و به ما گفت این را هدیه بدهید به درمانگاه من هم گفتم واقعیت این است که من خیر نیستم من یک کاسبی هستم که زندگی  چندین خانواده از درآمد این کار در می آید. متاسفانه این کار انجام نشد.

 علی ادامه می دهد: قبلا در سال ۸۲ این کار انجام می دادیم، ماهی یک میلیون فقط بابت بینایی سنجی می دادیم در آن زمان درآمد حاصل از آن جوابگو نبود. از لار به ما گفتند حتما یک بینا سنجی باید باشد که در ایران مطب نداشته باشد که در اوز چنین کسی نبود. ولی با این حال باز هم با دو نفر از بیناسنج های منطقه صحبت کردیم که حداقل دو روز در هفته بیایند و مریض ها را ویزیت کنند اما به دلایلی مخالفت شد و این کار انجام نگرفت.

محمد می گوید: من اعتقادم بر این است که مریض باید جای دیگری ویزیت شود و ما ساخت عینک را انجام دهیم و  دکتر هم نظارت کند. ما الان نیز با دکتر شمسایی همکاری داریم و کارت راهنما به آنها می دهیم و این دیگر با خود شخص است که حق انتخاب داشته باشد که کجا را برای ساخت عینک خودش انتخاب کند. واقعا ساخت عینک مهم است.

برادران لطافت می گویند صنف عینک سازی مستقلی در اوز نداریم و زیر نظر صنف طلافروشان و عکاسان و … هستیم ولی من و علی شخصا در صنف عینک سازی تهران پرونده داریم و جزء لیست اتحادیه هستیم. در اتحادیه تهران ما به عنوان عینک ساز شناخته شده هستیم.

می گویم نظرتان راجع به لیزر چشم و خدا حافظی با عینک چیست؟ ده سال قبل همه می گفتند شاید دیگر عینکی وجود نداشته باشد من خودم به شخصا این حرف را قبول ندارم در صورتی که من می گویم لیزر خیلی خوب است چون یک جسم اضافه از روی چشم برداشته می شود. شخص با آموزش بعد از عمل نیاز دارد که متاسفانه این آموزش ها اجرایی نمی شود. البته شخصی که عمل می کند جهت مراقبت از چشم نیاز به عینک آفتابی دارد و به نوعی نمی توان گفت با عینک خداحافظی می کند. 

بهترین عینک آفتابی باید چه رنگی باشد؟ ما عینک آفتابی ها با عدسی ها و رنگ های مختلف: قهوه ای، خاکستری، بنفش، قرمز و… داریم اما عینک آفتابی خاکستری یا دودی امانت دارترین نوع عدسی را دارند.

بیشترین مراجعه کنندگان شما چه نوع عینک های هستند؟ بیشترین مراجعه کنندگان ما عینک های طبی است. سرمایه و خدماتمان بیشتر به طرف طبی معطوف کرده ایم و در کنارش عینک آفتابی هم داریم و تقریبا همه سلیقه را پشتیبانی می کنیم. ولی عینک های بسیار خوب با فرم های عالی نیاز به سرمایه های زیادی دارد.

سال ۸۶ در تهران کلاس های دوره بازآموزی تخصصی یک ماه که بخشی هم درباره عینک آفتابی صحبت می شد آخرین حرفی که استاد به می زد این که شما باید حتما به مشتریان خود که عینک آفتابی می خرند توصیه برای گذاشتن کلاه هم بگویید. در منطقه خودمان به خاطر شیوع آب مروارید حتما باید از عینک آفتابی استفاده شود. خیلی وقت ها مشتریان می آیند مغازه پشنهاد عینک آفتابی را به آنها می دهیم می گویند ما رویمان نمی شود عینک بزنیم.  همه باید از عینک به عنوان یک وسیله ایمنی استفاده کند نه فقط به عنوان زیبایی. علاوه بر عینک حتما نیاز به کلاه است.

آیا لنز جایگزین عینک می شود: لنز معمولا چند کاربرد دارد. یکی برای آئین ها مثل عروسی، تولد و جشن ها، ورزش و بعضی هم لنزهای کورنگی هست که تخصصی می باشد.  ما عمومی در نظر می گیرم که: آرایشی، نمره دار و یا هم بی رنگ، لنز های آستیگ مات ( TORIC ) و …خیلی مهم است که بهداشت آن رعایت شود. دست ها قبل از این که  لنز در چشم گذاشته شود با آب و صابون شسته شود. موقع بیرون آوردن حتما در جا لنزی، مایع لنز حتما عوض شود، در لنز نخوابن، استخر و حمام نروند این نکات باید رعایت شود. نکته بسیار مهمی که خیلی ها اطلاعی از آن ندارند موقع ای که شخصی سرما خورده است به هیچ عنوان نباید از لنز استفاده کنند. چون در این مقطع آب بین لنز و قرنیه که باید باشد کم می شود و باعث خشکی چشم و خراش دیدن قرنیه می شود.

شما برند خاصی هم دارید: در ایران  برندهای معروف است. یک عینک برند با قیمت های مختلف که متریال متفاوت دارد. نوع کیفت ها از نظر فرم آن: فلز، کائوچو و عدسی های آن متفاوت است براین اساس قیمت های متفاوت دارد. ما در حیطه کاری مان روی برند خاصی کار نمی کنیم سعی می کنیم که جنس خوب بیاوریم و به مشتری معرفی کنیم. سیاست کاری ما از اول این بوده که جنس خوب بعد قیمت است  کلا چراغ راهمان است. شاید در این بین با این سیاست ما در سال عینک های زیادی به فروش نرسانیم ولی برای مشتری که از آن استفاده می کند یک اطمینانی است که به ما داشته و این خود برای ما ارزش دارد. ما عینک های داریم که نمی فروشیم چون کیفیت خوبی ندارد.  سعی می کنیم برای همه سلیقه ها فرام داشته باشیم و همیشه جنس خوب را به مشتری معرفی می کنیم و این دیگر بستگی به انتخاب اشخاص دارد.

بیشترین خریدمان را از تهران و البته عدسی های عینک مان از شیراز انجام می دهیم. در سال ۷۹که ما شروع کردیم فقط چند نمونه عینک بیشتر نداشتیم ولی الان تنوع زیاد است. در حال حاضر با توجه به تیپ های صورت و قیاقه و مدل روز عینک ها طراحی می شود. کلا همه عینک ها وارداتی و از چین وارد می شود و ساخت ایران نیست. سال ها قبل عینک دو صفر در یزد تولید شد که استقبال نشد و الان در حد شنیده ها است که در ایران نیز عینک های تولید می شود ولی هنوز چیزی به بازار عرضه نشده است.

علی از ما خداحافظی می کند؛ بحث عینک سازی تمام می شود از محمد می پرسم در پست های مختلفی بوده اید توضیح دهید؟ در جامعه مهندسی هستم که متاسفانه در اوز جامعه مهندسی تشکیلات و دفتری نداریم ما زیر نظر لار هستیم ولی دوستان پیگیر راه اندازی دفتر نظام مهندسی هستند. البته قول های از استان داده شده که در اوز نیز این دفتر دایر شود ولی هنوز به مرحله اجرا در نیامده است.

یک بار به عنوان نامزد شورا در سال ۹۶ بودم. من سعی کردم که در بین ۱۹ نفر کاندید که بودند تیم واحدی باشد ولی متاسفانه دو قطبی هایی پیش آمد. سعی کرده ام که در هر کاری وارد می شوم تا آخرش بروم و تجربه کنم من نمایندگی شرکت خدماتی در بیمارستان اوز، مدیر انبار شرکت سایپا، استاد دانشگاه آزاد، کار پیمانکاری کردم، ناظر ساختمان هستم، مدیر تعاونی مسکن مهر هم بودم. مسکن مهر یک پروژه ملی، یک انقلابی در اوز بود، اگر نبود شخص خودم در مسکن مهرم صاحب خانه نبودم و اگر بخواهیم نمره ای به مسکن مهر اوز بدهیم من از ۱۰۰ به مسکن مهر اوز ۷۰ می دهم. مشکلاتی داشت ایرادها طبیعی است. پیگیر آن هستیم که سند دار کنیم. جریان زندگی ام را مسکن مهر تغییر داد و من دپیلم ریاضی بودم و هرجا می رفتم مرا ناخواسته مهندس صدا می زدند و من شرمنده می شدم. من بخاطر مشغله کاری نمی توانستم به بیرون از شهر برای درس خواندن بروم دانشگاه اوز تازه راه اندازی شده بود. به دانشگاه رفتم و مدرکم را گرفتم. ولی هر جای که می روم می گویم عینک سازم و در کنار عینک سازی من کارهای دیگر نیز تجربه کردم. سال ۸۷ که وارد بحث عمران شدم در ۱۱ سال هم فوق لیسانس و هم نظارتم را گرفتم. نرفتن از اوز به خاطر علاقه شدیدم به فوتبال بود.

سخن پایانی من این است که نصحیت کننده نیستم و هر کس باید با تلاش خود کار را انجام دهد. ولی من به نصیحت ها گوش می دهم اما در آخر تصمیم گیر نهائی خودم هستم و این را بدانید که کار عیب نیست.

گزارشگر: حمیرا نامدار

 


پاسخ دهید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد