چـرا تقلیـد؟



هر شهر و هر شهروند برای داشتن شرایط شغلی چشمگیر باید فاکتورهایی مختلف، منحصر به فرد، خلاقانه، جهت دار و مطابق با دنیای امروز را در نظر بگیرد. چرا که حذف هر کدام از این گزینه ها جامعه را دچار «روزمرگی شغلی» خواهد کرد و تبعات بدی در پی خواهد داشت. قابل ذکر است که برای جلگیری از این مشکل راه حل های مختلفی وجود دارد اما یکی از اساسی ترین و مهمترین مواردی که برای آینده ی شهرمان باید در نظر بگیریم مقابله با «تقلید شغلی» است که به نظر می رسد ذهن جامعه ی ما را بسیار به خود درگیر کرده است.

بارها مشاهده شده افراد برای انتخاب شغل، مسیرهای اشتباهی طی کرده اند که بعدها موجب سرخوردگی اجتماعی و اقتصادی فرد شده است چرا که مطابق با انتظارات شخص از خود نبوده و هیچگونه بازدهی نداشته است. همچنین باعث از دست دادن وقت و صرف انرژی فراوان و بیهوده شده است. از طرفی تکرار چنین اشتباهاتی موجبات سردی بازار را فراهم آورده و چنان معضلاتی در پی داشته که از نظر اقتصادی در مقایسه با شهرهای همجوار تنها سیر نزولی مشاهده کرده ایم. از این رو تدابیر فراوان مسوولین شهر که مجدانه مشعول بررسی هستند، نیز نتوانسته نجات بخش باشد. حال با تمام این تفاسیر راه حل چیست ؟

بررسی چند مورد از اشتباهات رایج شغلی می تواند موثر واقع شود:

۱ – لطفا رشته های تحصیلی تکراری انتخاب نکنید: گاهی اوقات افراد، صرفاً به دلیل اینکه اشخاصی تحصیلات دانشگاهی خود را در رشته های تحصیلی بخصوصی به پایان رسانده و شغل مناسبی هم به دست آورده است، بدون در نظر گرفتن علاقه و استعداد خود، همان رشته ی درسی را برگزیده اما متاسفانه مابین مسیر جا مانده و در نهایت به درد چه کنم شغلی، دچار شده است. نه بازدهی مناسبی، نه دل به درس دادنی و نه حتی استعدادی برای ادامه ی هدف، داشته پس غمگین و خموش گوشه ی جامعه کز کرده و در آخر به فراموشی سپرده می شود. اینگونه خود را به بند نکشید این بدترین مجازاتی ست که بی دلیل می توانید در حق خود داشته باشید.

۲ – لطفا به تقلید از دیگران و به دور از خلاقیت، یک صنف خاص را علم نکنید: بعضی ها هستند کمین می کنند تا در فرصتی مناسب فکر و خلاقیت دیگران را بربایند. اینگونه افراد به هیچ عنوان حاضر به استفاده از استعداد و خلاقیت درونی خود نیستند و همیشه به توانایی خود مشکوکند در نتیجه منتظر می مانند تا به بهترین نحو ممکن طرح های ذهن دیگران را تقلید کنند و پر قدرت بازار کار را به تباهی بکشند. اینگونه افراد نه خود به درآمد قابل قبول دست می یابند نه به دارندگان اذهان خلاق اجازه ی مانور بر توانایی و طرح خود می دهند. چون به قول معروف با زیاد شدن دست در عرصه ی کار با توجه به مساحت شهر، تقسیم مشتری به درستی صورت نمی گیرد بنابراین کمیت افزایش و کیفیت کاهش یافته و درآمدها سیر نزولی طی می کنند. این گروه افراد، برای آینده ی شغلی شهر خطر محسوب می شوند. مثل اینها نباشیم.

۳ – افرادی که به تقلید از فیلم ها یا شهرهای بزرگ چند شغله هستند: عرض کنم خدمت آن دسته از افرادی که برای قدرت نمایی همزمان چند شغل را اداره می کنید، متاسفانه توانسته اید یک تنه باعث و بانی خرابی بازر کار و افسردگی نیروهای کاری دیگر شده اید. آنهایی که در یک شهر کوچک چند شغل بر عهده دارند باید متوجه این موضوع باشند که بازدهی اقتصادی و کاری آنها کاهش پیدا خواهد کرد. همچنین موقعیت های شغلی دیگران را به فنا می دهند. هر شخص اگر بر روی شغلی متناسب با استعداد و توانایی اصلی خود تمرکز کند قطعاً موفقیت های بیشتری کسب خواهد کرد. در نظر داشته باشیم هر تیر که رها می سازیم فقط شانس برخورد با یک هدف درست را خواهد داشت و هدف های جانبی همزمان می تواند تاثیرات عالی را کاهش دهد.

۴ – لطفاً به تقلید از بعضی کارفرمایان، نیروهای غیر متخصص را به کار نگیرید: آن دسته از کارفرمایانی که برای کاهش هزینه ها، نیروهای تحصیل کرده و ماهر را کنار می زنند و افراد ناشی و بی استعداد را در موسسات، نمایندگی ها و… کاملاً تخصصی و ویژه به کار می گمارند، شرایط را برای به نابودی کشاندن جامعه فراهم می آورند. این اشتباه باعث کاهش کیفیت، سرخوردگی گروه تحصیل کرده و ارائه  ضعیف خواهد شد و نزول بازدهی را در بر دارد. بیایید از این روسا و کارفرمایان تقلید نکنیم.

۵ – لطفا موجبات برپایی موسسات، شرکت ها و نمایندگی های تکراری را فراهم نکنید: بسیاری از رشته های تحصیلی و یا حتی زیرمجموعه های آنها قابلیت درآمدزایی و کارایی بالای اقتصادی را دارند که ناشناس مانده اند. شناخت، تحقیق و کشف این رشته ها و شغل ها می تواند شرایط ایده الی از نظر اقتصادی برای شهر فراهم آورد. بیایید بیشتر دقت کنیم و چشم انداز های گوناگونی را در عرصه های مختلف شغلی بیابیم.

تمامی نکته هایی که به قلم آورده شد گوشه ای از مشکلات شغلی جامعه ی ماست. به طوری که چون طنابی به گردن جامعه ی اقتصادی پیچیده شده و فرصت نفس کشیدن را از آن گرفته است. امید ست با آموزش و تذکر این نکات امکان بهبود شرایط فراهم شود و با حل این مشکلات دریچه ای نو به سوی شهرمان گشوده شود.

اوز همیشه و از هر نظر نگینی بر انگشتر منطقه بوده و خواهد بود. بیایید با نه گفتن به عادت های اشتباه شغلی از این نقطه نظر نیز همچون سایر موارد بیش از پیش بدرخشیم.

مارال جباری-  دانشجوی دکتری شیمی