به کدامین گناه، کدام راه رفته اشتباه؟

حتما این روزها خبرهای تاسف بار از قتل های دلخراش کودکان سرزمینمان را در صفحات مجازی و غیره دیده و شنیده اید. آتنا اصلانی کودک ۷ ساله، بنیتای ۸ ماهه، ستایش، پارسا و این روزها هم خبرداغ قتل پسر بچه ۲ ساله به نام اهورا در گیلان که به دست ناپدری اش به قتل رسیده. 
واقعا کدام راه را اشتباه رفته ایم که کارمان به اینجا کشید؟؟؟
حواشی دردناک دنیا، خیلی زیاد شده … و من با هر کدام، روزها و ساعت ها و دقایقم اشک می ریزم. دلم به حال انسانیتی که رو به انقراض است می سوزد … می دانم دستان من به ریشه های این ظلم و فساد نخواهد رسید ولی چرا هیچکس کاری نمی کند؟ 
جوانان درس خواندند و دانشگاه رفتند اما چه سود، همه چیز بدتر شده. تصادفات رانندگی بیشتر شده، فواصل طبقاتی بیشتر شده، هدر دادن انرژی بیشتر شده، آلودگی هوا بیشتر شده، پرونده های دادگستری بیشتر شده، تعداد زندانیان بیشتر شده، مهاجرت نخبگان بیشتر شده و …

خواهش من از معلمان عزیز و اساتید گرانقدر این است که دست از درس دادن صرف بردارند چون آموزش کودکان ما ساده است، این کشور دچار کمبود مفرط آدم های توانمند شده، لطفا به کودکان ما در کنار آموزش درس، مهارت های زندگی کردن را یاد بدهید. با آنها گفتگو کردن، خلاقیت، مدارا، صبر، گذشت، دوستی با طبیعت، عذرخواهی، دوست داشتن، لذت بردن، شاد بودن، آواز خواندن، راست گفتن و راست بودن را بیاموزید. 
باور کنید اگر بچه های ما ندانند که حاصل ضرب ۱۱۴ در ۱۱۴ چه می شود، با اینکه ندانند با پای چپ وارد دستشویی شوند یا پای راست؟ هیچ چیزی با خلقت کم نمی شود اما اگر آنها زندگی کردن بلد نباشند به خودشان و دیگران حتماً آسیب خواهند زد. 
ترس از انتقاد کردن را به جان آنها نیاندازند که زبانشان لکنت بگیرد. بگذارید خودشان باشند و از حال، ریاکاری را در آنها نهادینه نکنید. خدایی کنید نه ناخدایی تا شاید خدا به ما و کودکانمان رحم کند و خوب تربیت شوند تا دیگر در آینده شاهد این همه ظلم و ستم نباشیم. 
مریم تارتاران – معاون مجتمع آفرینش