پسین اوز ماهنامه پسین اوز
*احمد خضری: مجلس شورای ملی در سال ۱۳۴۸ قانون تشکیل شورای آموزش و پرورش منطقه ای را تصویب کرد.
طبق این قانون وزارت آموزش و پرورش مکلف شد در هر منطقه که مقدمات و امکانات واگذاری امور مالی و اداری آموزش و پرورش به مردم فراهم شود شورای آموزش و پرورش آن منطقه تشکیل شود. اعضای شورا به دو دسته تقسیم می شوند: ۱- اعضای انتصابی که مقامات بودند ۲- اعضای انتخابی که در سال ۱۳۵۵ همزمان با انتخابات اعضای انجمن شهر در اوز اعضای انتخابی شورای آموزش و پرورش نیز انتخاب شدند.
مرحومان محمدیوسف نامی، عبدالحمید نامور، محمود پیشداد و آقایان غلامرضا کامیاب و محمدربیع خضری به عنوان اعضای اصلی انجمن شهر انتخاب شدند که در نخستین جلسه به اتفاق آرا، محمدیوسف نامی به سمت رئیس، عبدالحمید نامور نائب رئیس، محمود پیشداد خزانه دار، محمدربیع خضری منشی و غلامرضا کامیاب به عنوان عضو انتخاب شدند. در انتخابات همزمان مرحومان محمدیوسف پیرزاد و عبدالرحمن قاسمی به عنوان اعضای شورای آموزش و پرورش منطقه ای اوز با رای مستقیم مردم انتخاب شدند که به همراه رئیس آموزش و پرورش، بخشدار، شهردار و رئیس انجمن شهر، تصمیمات لازم را برای آموزش و پرورش اتخاذ می کردند. شورا برنامه های سالانه توسعه و ازدیاد مدارس، مراکز آموزشی و کتابخانه ها، نامگذاری مدارس و غیره را تصویب می کرد. همچنین تصویب و اصلاح بودجه به عهده آنان بود. شورا می توانست اجازه استخدام معلم موقت را از محل عواید محلی طبق آئین نامه خاص تصویب کند. برای ساخت دبستان و یا اجرای برنامه آموزشی شورا به انجمن شهر اجازه اخذ عوارض می داد. انحلال شوراهای آموزش و پرورش مناطق به پیشنهاد وزارت آموزش و پرورش و تصویب هیات وزیران امکان پذیر بود.
گفتنی است اواخر سال ۱۳۵۶ به دلیل آغاز انقلاب اسلامی در ایران، محمدربیع خضری از سمت عضو انجمن شهر استعفا و به جای وی مرحوم محمدعلی صمدانی که عضو علی البدل بود منصوب و مشغول شد. البته شورای آموزش و پرورش منطقه ای و انجمن شهر کمتر از دو سال فعال بود و در سال ۱۳۵۷ عملاً فعالیتی وجود نداشت.
قانون تشکیل شوراهای آموزش و پرورش در استان ها، شهرستانها و مناطق کشور در تاریخ ۲۶ دی ماه ۱۳۷۲ در مجلس شورای اسلامی اصلاح شد.
*مدیر مسئول
این صحبت ها یاد ها وخاطره ها هستند وگرنه الان قریب به ۴۵. سال است که دست معلمان و اهالی فرهنگ اوز از مدیریت ودخالت در امور آموزش وپرورش. اوز کوتاه شده است و نتیجه آن هم به وضوح. دیده میشود از فرهنگ اوز. تنها یک هندوانه ای مانده است که مسولین زیر بغل ما اوزیها قرار داده اند که اوز شهر. فرهنگی. است. آری این چنین. است. برادر
یاد وخاطره یعنی هویت وشناسنامه هر مکان این نوشته ها خوب است تا جوانان ما بدانند چه بودیم وبرای بدست آوردن بهترین ها باید تلاش کرد ، آموزش‌وپرورش اوز در منطقه حرف اول را می زد چه شده که حالا عقب افتادیم بکوشیم تا به جایگاه خود برسیم آن شاالله
این هارا باید جمع آوری ویک کتاب نوشت تا ماندگار شود