پسین اوز ماهنامه پسین اوز
با عرض ادب و حرمت لازم است یک بار دیگر هموطنان ما در خارج از وطن را با شما بیشتر آشنا کنیم.
او را به طور اتفاقی در بازدیدی که از دانشگاه آزاد داشت ملاقات کردیم. از وی زیاد شنیده بودیم. او یکی از افراد موفق و مجرب شهرمان اوز که توانست اولین بیمارستان را در اوز تشکیل دهد. وی از محبوبیت خاصی در بین مردم برخوردار است. دکتر محمود دادوند یکی از خدمت گذاران شهرمان بوده که توانسته با دانش و آگاهی خود خدمات ارزشمند را در شکوفایی در حیطه سلامت به اوز انجام دهند. از او می خواهیم مهربانی نموده و در گفتگویی کوتاه ما را همراهی کند.
او هر ساله سری به اوز می زند و این ما را بر آن داشت تا بپرسیم چه نیروی او را به سمت زادگاهش وصلمی کند؟ می گوید اوز زادگاه من است و تعلق خاطر عجیبی به اینجا دارم و هر بار که می آیم مبلمان شهر تغییراتی کرده و من هر ساله شاهد پیشرفت زادگاهم هستم. البته در آمریکا نیز مرتب اخبارهای اوز را دنبال می کنم و چه افتخار بزرگی است که امسال در بازدید از شهرم شاهد وجود اماکنی همچون کتابخانه های متعدد و موزه مردم شناسی بودم و وجود این کتابخانه ها باعث شکوفایی استعدادها و دادن دید وسیعی ای به مردم شهر می شوند.
دکتر دادوند با کار و فعالیت های پر ثمر، با عشق سرشار و علاقمندی خستگی ناپذیر که به وطن و هموطنان خود دارند توانسته با هموطنانش رابطه نیک، دوستانه، صمیمانه و مردمانه ایجاد نمایند.
وی به عنوان اولین رئیس بیمارستان اوز و به عنوان یک پزشک متخصص اوزی ساکن و شاغل در آمریکا، از ابتدای تاسیس بیمارستان می گوید: وقتی بعد از گذراندن تحصیلاتم به اوز آمدم ساختمان بیمارستان خالی بود و هیچ امکاناتی نداشت پس در ابتدا لیست تمام وسایل مورد نیاز حتی بیشتر از نیاز بیمارستان را تهیه کرده و به تهران رفتم. با تلاش زیاد توانستم این وسایل را تهیه و به بیمارستان اوز بیاورم. مثلا برای یک بخش زایمان ۲ کت نوزاد برای نوزادان نارس به دنیا آمده لازم بود که من توانستم ۱۷ کت را برای این بخش تهیه کنم. بعد از خرید وسایل نوبت به افرادی بود که باید در بیمارستان خدمت می کردند. من همیشه سعی داشتم تا جایی که امکان داشت از افراد بومی استفاده کنم و خود شخصا به آنها کار را آموزش می دادم. خلاصه چند نفر از اوز، دو بهیار از لار، یک پرستار از شیراز، دو پرستار هندی و یک آشپز را استخدام کرده تا بالاخره توانستیم بیمارستان اوز را که به عنوان دومین بیمارستان در شهرستان بود، راه اندازی کنیم.
دکتر دادوند در دوره خدمت خود به این شهر جهت حل مشکلات دوستان و هموطنانش از هیچ نوع امکانات مادی و معنوی دریغ نورزید و آنچه در سالیانِ سال کوشش محمود دادوند برای فرهنگ ایران برجا مانده، چنان بزرگ و یگانه است که هر دقیقه، دوری اش از وطن و محرومیت هرچه بیشتر ما از گنجینه ای که اوست، تبدیل به آه و افسوس می شود.
دادوند از خاطراتی که در مدت خدمتش دارد می گوید: به یاد دارم اولین اتفاق خوش در این مرکز به دنیا آمدن نوزاد پسر بود که از طرف بیمارستان یک سکه هم به او هدیه دادند حتی پدر و مادر این نوزاد که شهروند خود اوز بودند از من خواستند که نامی را برایش انتخاب کنم و من اسم او را آرش گذاشتم.
وی از مشکلات آن زمان گفت که برق سر ساعت ۱۱ شب قطع می شد مسئول برق آن زمان مرحوم قریشی بود. ولی بیمارستان نیاز بود که در همه زمان برق داشته باشد پس تصمیم گرفت که برای حل این مشکل به مسئول بالاتر مراجعه و موفق شد که هم مشکل برق و هم مشکل آب را با خرید یک تانکر آب که بر روی بنز خاور می گذاشتند یکجا برطرف کند.
تا اینکه دادوند اوز را به مقصد آمریکا ترک کرد تا تنها برای چند مدتی از وطن دور باشد. هیچکس فکرش را نمی کرد این سفر کاری، بیش از پانزده سال ادامه یابد و در آنجا ماندگار شود. دادوند در آمریکا توانست مدرک خود را از دانشگاه فیلادلفیا در رشته فوق تخصص اعصاب و روان دریافت کند. وی با وجود اینکه بازنشسته شده است ولی هنوز هم با عشق و علاقه به صورت پاره وقت در بیمارستان مشغول به خدمت است.
وی از جمله شخصیت های هستند که فکر باز و بدون هرنوع تعصب دارند. به وطن و هموطنانش عشق می ورزد، نیات عالی و وطن پرستانه دارد و هیچ وقت از کارهایش خسته نشد و همیشه به تلاش کردن ادامه می داد حتی می گوید اگر زمان به عقب باز گردد باز هم همین شغل را انتخاب خواهم کرد.
در حینی که با دکتر به گفت و گو نشستیم، خانم ایشان دکتر امهانی زمانی ما را در این مصاحبه یاری دادند.
امهانی زمانی دوره ابتدایی و دبیرستان خود را در آبادان گذراند. برای ادامه تحصیل به شهر بیروت پایتخت لبنان رفت و مدرک فوق لیسانس خود را از آنجا گرفت. بعد از آن برای گرفتن مدرک دکترای شیمی پی اچ دی به آمریکا رفت. وی مردم اوز را خیلی متعصب نسبت به شهرشان می داند و می گوید این تعصب باعث شده که روز به روز شاهد پیشرفت شهر باشیم.
گزارشگران: حمیرا نامدار و مریم سمیعی