حب وطن

*محمدصدیق پیرزاد: قلم به دست گرفته که مطلبی جدید تحت عنوان «حب وطن» جهت شما خوانندگان محترم بنویسم و از گذشته های دور و نزدیک اقدامات و قدم های مهم و سودمندی که از طرف افرادی جهت پیشرفت و سربلندی جامعه اوز برداشته شده توضیحاتی بدهم. من عقیده دارم که انتقال شناخت مسائل گذشته به نسل جدید و جوان، نوعی خودباوری می‌دهد و لاجرم از بین این جوانان یعنی آنهایی که به خودباوری می‌رسند، متبلور می‌شوند و اقدامات و قدم‌های سودمند مردان پیشین منطقه را مدنظر قرار داده و ادامه می دهند.

 در کتاب واکاوی یادمانده ها، شرحی نوشته ام که قحط و غلا در منطقه غوغا می کرد و مردم از گرسنگی نای راه رفتن نداشتند و برای سیر کردن شکم خود از هر چیزی استفاده می کردند.

 در این بحبوحه وانفسا که کسی به کسی نبود و همه در فکر آن بودند که گلیم خود را از آب بیرون بکشند و نجات یابند، بزرگانی پیدا شدند که مایل بودند با اقدامات خیر و مثمر ثمر خود جامعه را نجات دهند. یکی از این بزرگواران اهل اوز، زنده یاد حاج رئیس محمد سعید سوداگر بود که تمامی محصولات و فرآورده‌های منطقه چاه عالی غربی اوز را یکجا از زارعین خریداری کرد و ترتیبی داد که مردم نیازمند روزانه با در نظر گرفتن تعداد افراد خانواده و مانند کوپن از این محصولات و سبزیجات بهره‌مند گردند. رادمرد دیگری که در تاریخ اوز می‌درخشد، زنده یاد حاج عبدالله جعفر پدر مرحوم محمد امین دانشمند است که در گرماگرم نزاع بین خان گراش و اوزی ها از خودگذشتگی فراوان نشان داده و سرانجام آن گونه که اغلب آگاه می باشید با آب کردن سکه های نقره رایج ایران از دارائی خود برای ساخت گلوله، جبران کمبود سرب را نمود. زنده یاد حاج عبدالله یزدانی در سال های نخستین پس از اتمام جنگ دوم جهانی به فکر بهداشت مردم افتاد و با ساختن درمانگاهی در اوز مردم منطقه صاحب دارو و دکتر شدند. مرحوم محمد شریف هوشیار که خود دانشمندی اهل مطالعه و تفکر بود، در زمانی که در لارستان بزرگ فقط در شهر لار یک دبیرستان در ساختمانی اجاره ای مشغول فعالیت بود اقدام به ساخت یک ساختمان با نقشه تیپ وزارتی برای افتتاح دبیرستان در اوز نمود و مردم اوز و حومه سالها از آن استفاده کردند. زنده یاد سیف الله بازرگانی برای سدجوع مردم و رفع گرسنگی در بحبوحه جنگ جهانی دوم، یک کاروان شتری گندم به اوز وارد کرد که با شرایطی آسان مردم آن روز از آن گندم ها استفاده کردند.

 اگر بخواهم همه این گونه از خود گذشتگی های ایثارگران را در گذشته بنویسم باید کتابی را چاپ کنم. جوانان عزیز اسامی آنهایی که در فوق یادآور شدم مربوط به حدود ۷۰ سال پیش است. خوشبختانه در سال‌های اخیر یعنی از حدود ۲۰ سال قبل به این طرف هم خیرین بزرگواری در جامعه مان خود را نشان داده اند که همه و همه باعث فخر و مباهات و سربلندی اوز و زادگاهمان است. در این راستا نام بردن از همه آنان در این مقال به دلائل مختلف از جمله اینکه ممکن است نام بزرگواری را به خاطر نیاورده و موجب رنجش شود و از طرفی ماشاءالله تعداد این عزیزان زیاد است که می طلبد درباره آنان مقاله جدا نوشت. البته دوستان و افرادی هم هستند که در مسائل فرهنگی و معنوی در این منطقه کوشا و شایسته تقدیر هستند که در سطوح عالی و در امر تعلیم و تربیت، بهداشت و عمران گام برداشته اند.

نام نیک حاج محمدعلی بدری در اذهان همه شهروندان اوزی هست زیرا همه از مدرسه بدری اوز استفاده کرده ایم و نامبرده خیلی زود به فکر ترویج سواد افتاد. آخرین نیکوکاری که باید نامش ذکر کنیم یوسف رسول حاج بابا آغایار (راهپیما) است که این مرد کم سن و سال و خودساخته که از خانواده ای متوسط نه متمول پا به عرصه گذاشته است و با تبدیل مقداری از پس اندازش اقدام به ساخت بیمارستانی کرده است. مسلماً پس از بهره‌برداری از این بیمارستان در امر بهداشت و درمان منطقه تاثیر بسزائی خواهد داشت. این جوان خاکی و با اخلاق است و به خاطر می آورم زمانی در کلاس من حضور داشته است زیرا چند ماه قبل با یک ملاقات معمولی یعنی به هنگام خروج از مسجد نامور خود ایشان به اتفاق محمود کریما این مطلب را به من اظهار  نمود و تشکر کرد که در دوره ای از عمرش در کلاسم تحصیل می‌کرده و مرا استاد خطاب کرد.

 حال برگردم به اصل مطلب و آن موضوع حب وطن و دوست داشتن زادگاه است. جوانان عزیز من و عده ای دیگر امکانات آن را داشته و دارند که در شیراز و یا بندرعباس و … زندگی کنیم ولی به علت حب وطن و زادگاه تقریباً تمامی عمرم در اوز گذرانده و اگر بضاعتی داشته ایم در اختیار مردم شریف اوز قرار داده ایم. عزیزان به زادگاهتان بنازید که مردمش در امر دین و دنیا و فرهنگ حتی ورزش سرآمد منطقه هستند. این وظیفه سنگین یعنی احترام به زادگاه و خدمت به خلقش بر عهده شماست. به یاری خدا که همه در این مورد سربلند و پیروز شوید.

* عضو شورای سرپرستی پسین اوز


1 دیدگاه

  1. همشهري دلسوز

    از جناب آقای پیرزاد که در این مقاله یادی از افراد فرهیتخه و سخاوتمند گذشته اوز نموده و مطالبی برای جوانان امروزی و حتی برای تجدید خاطره دوران گذشته را به صورت بسیار مختصر به رشته تحریر درآورده اند تشکر مینمایم و کاش مطالب در مورد هرکدام از افراد نامبرده به تفصیل بیان میشد و در صورت امکان تصاویری هم از آنها برای شناخت بیشتر مردم در کنار مطالب منتشر میشد. در این رابطه لازم است مطالب بصورت کاملتر از گذشته مردم و شرایط دوران جنگ جهانی دوم و و افراد نوشته شود. در مورد زنده یاد مرحوم آقای فانی پدر آقای عنایت الله فانی هم که نقش بسزائی در ترویج آموزش مدرن و امروزی مردم اوز داشته است هم لازم است به نحوی مور توجه قرار گیرد. از اقای پیرزاد که خداوند بهشان عمرطولانی توام با سعادت و سربلندی بدهد و از جوانان قدیم و با تجربه و دلسوز اوز میباشد انتظار میرود با کمک و همراهی سایر همکاران یا دوستانش خاطراتشان برای عبرت آموزی و آگاهی مردم بیشتر به رشته تحریر درآورد زیرا این خاطرات گذشته مردم اوز میتواند بصورت مستند باشد و نوعی تاریخ نگاری چند دهه گذشته مردم اوز خواهد بود. در صورت امکان اسامی افراد بصورت مرتب همراه با سن و سال و تصویر و اقدامات و مسولیتهای فرهنگی اجتماعی و خدمات آنان تهیه و منتشر شود که اینها بخشی از تاریخ و فرهنگ اوز میتواند باشد

پاسخ دهید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد