آموزشگاه فنی و حرفه ای اوز پرورش دهنده توانمندی های نهفته جوانان

محمد نور کاریانی فرهنگی بازنشسته با بیش از ۳۵ سال در زمینه تعمیر لوازم برقی خانگی سابقه کار دارد. او مغازه ای در یکی از محلات شهر برای خود دایر کرده، نظم و ترتیب خاصی در محیط کارش به چشم می خورد و می شد مصمم و مسلط به تعمیر انواع لوازم خانگی در کارش حس کرد. استادکار لوازم خانگی با تحصیلات در رشته برق بدون ادعا با دست گرفتن آچار و … برای خود کارآفرینی کرده است.  وارد مکان تدریسش که شدیم بعد از احوال پرسی از او خواستم از خودش بگوید و دلیل انتخاب این شغل را که برایمان جای سوال های زیادی را باقی گذشته بود، توضیح دهد.

محمد نور کاریانی فرهنگی بازنشسته در سال ۱۳۸۸٫ تحصیلات خود را در شهر اوز گذراند البته سال آخر دبیرستان به دلیل تشکیل نشدن کلاس ها اجباراً به بندر رفت و دیپلم خود را در بندرعباس گرفت.

چون به کارهای فنی علاقه زیادی داشت در اوایل دوره متوسطه برای گرفتن مدرک تعمیر ۱۲ لوازم خانگی به آموزشگاه مقدماتی تهران رفته و دوره لازم را گذراند. بعد از اتمام دوره متوسطه خود به مدت دو سال به عنوان برق کار در اوز مشغول به کار شد و از سال ۵۲ تا ۸۲ به عنوان برق کار ساختمان فعالیت کرد. البته در سال ۵۸ از طرف آموزش و پرورش آگهی استخدامی داده شد که کاریانی با شرکت در این آزمون و گذراندن دوره های مختلف توانست به عنوان آموزگار رسمی آموزش و پرورش استخدام شود. اولین دوره کاری خود را به مدت ۵ سال در روستای چاطوس و ۲ سال بعد در مدرسه شهید شکفته خنج و بقیه دوره خدمت خود را در اوز بوده است. البته بعد از انتقالی به اوز در سال ۶۸ در کنکور شرکت کرده و در رشته علوم تجربی ادامه تحصیل داد. بعد از فارغ التحصیلی در رشته علوم تجربی در رشته اتومکانیک و برق نیز ادامه تحصیل داد و آموزگاری خود را از مقطع ابتدایی به مقطع هنرستان تا پایان بازنشستگی ادامه داد.

کاریانی به عنوان مسئول آموزش فنی و حرفه ای آموزش و پرورش اوز به مدت ۷ سال فعالیت کرد که در این مدت توانست گسترش هنرستان رافعی اوز، مجوز راه اندازی هنرستان فنی و حرفه ای دخترانه افسر، راه اندازی برق ساختمان در دبیرستان بهروزیان و … را در کارنامه دوره خدمت به آموزش و پرورش ثبت نماید.

وی می گوید: چون به شهرم اوز علاقه زیادی داشتم و می خواستم کاری برای مردمانم انجام دهم، اولین مدرسه غیرانتفاعی به نام میثاق در ساختمان مدرسه نظری دایر کردم. به مدت ۸ سال این مدرسه فعالیت می کرد که متاسفانه در پایان سال هشتم آمار دانش آموز از حد نصاب پایین تر شد اجباراً مدرسه تعطیل شد و بعد از آن چون یک سال از بازنشستگی ام می گذشت با آموزش و پرورش خداحافظی کردم.

تا اینکه از طرف انجمن خیریه سلمان فارسی توسط خانم هاشمی که مسئول آموزش فنی و حرفه ای می باشند به وی پیشنهاد داده شد که به عنوان یکی از مدرسین فنی و حرفه ای در این سازمان فعالیت کنم و چون خود نیز علاقه زیادی به کارهای فنی داشتم این پیشنهاد را قبول کرده ولی از انجمن خواستم که برای مجوز رسمی سازمان آموزش فنی و حرفه ای برای صدور مدرک هنرجویان اقدام کنند. انجمن خیریه نیز من را به سازمان معرفی کرده و بعد از موفقیت در آزمون کتبی و شفاهی برایم مجوز تدریس در این رشته را صادر کردند.

کاریانی می گوید: دیدگاه اصلی من از راه اندازی این کارگاه فنی، مادی نبوده است. چون حقوقی که از این کارگاه دریافت می کنم نسبت به مغازه ای که برای تعمیر لوزم خانگی دایر کرده ام خیلی ناچیز است و به جرات می توانم بگویم که به خاطر تخصصی که در تعمیر لوازم خانگی و پزشکی دارم، تعمیرگاه من در کل لارستان کم نظیر می باشد. چون به غیر از تعمیرات، فروش قطعات لوازم خانگی به خصوص لوازم آشپزخانه را نیز دارم و همچنین تخصص در وسایل گاز سوز و به عنوان تعمیرکار مجاز رزگاز، سینجر گاز و گلین گاز و … هستم و خدمات پس از فروش این شرکت ها نیز بر عهده من می باشد.

و من به این جمله که «نشر علم زکات علم است» اعتقادی زیادی دارم. و حیفم آمد که اندوخته های ۵۰ ساله ام را به افراد علاقمند و قشر جوان منتقل نکنم. تا از برکت این کلاس ها بتوانند مغازه ای برای خود دایر کنند و خرج زندگی را بگذرانند. و جوانان را به گرفتن حرفه هایی مثل سیم پیچی که در اوز فقط دو مغازه وجود دارد تشویق می کنم. خوشبختانه تا به الان تعداد زیادی از هنرجویانم خود صاحب مغازه شده و مستقل درآمدزایی می کنند. اگر بتوانیم در روستاها نیز این کار را توسعه دهیم بسیار برای مردم آن منطقه مفید و باعث پیشرفت می شود. توصیه من به افرادی که در کنار من دوره دیده اند این است که همیشه کار را به نحو احسن انجام دهند خدا را در نظر بگیرند و حلال با مردم حساب کنند. نتیجه این کارها می شود اعتمادی که مردم نسبت به آنها پیدا می کنند.

از وی می خواهیم که در مورد آموزشگاه توضیحاتی ارائه دهد؟ او می گوید: در ابتدا برای دایر کردن این آموزشگاه هیچ وسیله ای در دسترس نبود و من چون می خواستم برای انجمن بار مالی کمتری داشته باشد بیشتر وسایل را از انبار کوچکی که در کنار مغازه خود دارم تهیه کرده و بقیه وسایل را نیز خود انجمن خیریه تامین کرده است.

تدریس ما نیز دقیقاً طبق استاندارد های آموزش فنی و حرفه ای می باشد. پایان دوره نیز سازمان آموزش فنی و حرفه ای لار از داوطلبان امتحان می گیرد و در صورت قبولی در امتحانات که هم به صورت تئوری و هم عملی می باشد، گواهینامه صادر می گردد. و اگر کسی بخواهد تعمیرگاه یا هر حرفه ای دیگری دایر کند حتما باید از سوی آموزش فنی و حرفه ای مدرک داشته باشد، مدرکی که ما صادر می کنیم نیز همان مدرک آموزش فنی و حرفه ای است که اتاق اصناف طبق همین گواهی برای آنان پروانه کسب صادر می کند.

حداقل مدرک برای این دوره ها دیپلم است. و به طور متوسط هر دوره ۲۰۰ ساعت است. استاندارد آموزشی در هر دوره ۱۵ نفر می باشد. چون این کارها تخصصی است، تجهیزات باید برای هر فردی مختص خودش باشد و به صورت اشتراکی کار کردن در این دوره ها اشکال دارد. اگر قرار باشد دو نفر بر روی یک وسیله کار کنند ممکن است یک نفر بهتر یاد بگیرد و نفر بعدی کمتر. هزینه ثبت نام این دوره ۵۰ هزار تومان که البته این هزینه فقط به خاطر تعهد و احساس مسئولیتی است که هنرجویان باید نسبت به این دوره ها داشته و فقط برای تعصب حضور هنرجویان در کلاس می باشد. اردیبهشت و شهریور ماه از هنرجویان با سوالاتی که خود نیز طراح سوالات می باشم امتحان می گیرم که متاسفانه به دلیل نداشتن امکانات امتحان تئوری که به وسیله رایانه می باشد باید به لار رفته و آنجا امتحان صورت گیرد. و اگر هنرجو بین ۷۰ سوال داده شده بتواند حداقل به ۵۰ سوال پاسخ دهد گواهی نامه برای آنان صادر می شود. ضروری ترین چیزی که هر فرد برای ورود به این کلاس ها باید داشته باشد، داشتن علاقه و حس فنی و حوصله است.

انجمن خیریه خواستار مختلط بودن این دوره ها را داشت ولی چون محدودیت به وجود می آورد این پیشنهاد را نپذیرفتم و گفتم اگر قرار بر آموزش خواهران است باید برای آنان کلاس جداگانه ای دایر شود. ولی متاسفانه تا به الان فقط آموزش مختص برادران بوده است. هرچند از طرف خواهران متقاضیان زیادی داشته ایم. البته بیشتر خرابی های وسایل خانگی ناشی از نداشتن اطلاعات کافی از نحوه استفاده صحیح از وسایل است که اگر یک دوره آموزشی نحوه صحیح از وسایل خانگی گذاشته شود بسیار مفید می باشد.

در کنار ایشان یوسف خادمی سیم پیچی الکتروموتور و صالحی نصب و سرویس کولر اسپلیت را نیز آموزش می دهند. در این باره کاریانی می گوید: یوسف خادمی بعد از اینکه دیپلم برق خود را گرفت بعد از مدتی کار کردن به نزد من آمد و از من راهنمایی شغلی خواست. چون یوسف دو سال در کلاس من بود و از توانایی هایش مطلع بودم به وی پیشنهاد ادامه تحصیل در شیراز در رشته سیم پیچی که واقعاً برای شهر اوز نیاز بود، دادم. که وی در طی سه دوره، سیم پیچی، نصب و نگهداری آسانسور، نصب انواع درهای برقی و دوربین های مدار بسته را آموزش دید و توانست گواهی خود را از آموزش فنی و حرفه ای دریافت کند.

با توجه به پیشرفت هایی که در این چند سال صورت گرفته است نیاز جامعه است که نیروهای بیشتری داشته باشد که از عهده تعمیر وسایل بر آید و مسئله دیگر اینکه با توجه به بار مالی که این وسایل دارند، تعمیرگاه هایی وجود داشته باشد که از عهده درخواست مردم بر بیایند. البته رکود اقتصادی تاثیر چندانی بر این حرفه ندارد و این حرفه یکی از ضروری ترین حرفه های اجتماعی است. و جوانان باید این مسئله را درک کرده و این دوره ها را ببیند چون این حرفه درآمد زایی خوبی دارد. به همین خاطر توصیه من به جوانان این است که بیشتر به طرف این حرفه روی آورند.

وقتی از جوانان صحبت می کرد از استاد پرسیدیم جوانان خانه خودتان چه فن و حرفه ای دارند؟ می خندد و می گوید چون من و مادرشان هر دو فرهنگی بودیم همیشه سعی کرده ایم آنها را تا جایی که می توانیم حمایت کرده و به الحمداله هر ۴ پسر من مدرک تحصیلاتشان از من بیشتر است.

سخنان پایانی وی این بود که از نشریه پسین اوز درخواست داشت به همین صورت که تا به الان در نشر اخبار و اطلاع رسانی خوب عمل کرده است، در مورد ضرورت داشتن نیروی فنی در منطقه و تشویق جوانان به این حرفه نیز اطلاع رسانی کرده و جوانان را تشویق کند که در این راه گام بردارند.

گزارشگران: حمیرا نامدار و مریم سمیعی