یـک روز در کنــار مــردان آسـمـانـی

ساعت ۱۲ ظهر وارد ساختمان آتش نشانی شدیم، ساختمان نوساز و باصفایی بود می توانیم به جرات بگوییم هنگامی که به ساختمان وارد شدیم چهره های شادی را دیدیم که ترس و دلهره از خطرهای احتمالی آنها را منتظر یک تماس گذاشته بود که به سوی صحنه حادثه اعزام شوند. این مرکز همچون خانه کوچک که خانواده گرم و صمیمی  را در خود پرورش می دهد می دانیم. با احترام به دفتر مسئول این مرکز راهنمایی شدیم و گفتیم  قصد داریم گفت و گویی کوچک با رئیس مرکز آتش نشانی اوز میلاد مکرمی داشته باشیم، تا از دغدغه ها و فعالیت های این مرکز اطلاعاتی بنگاریم.

*سخن مان را  این گونه شروع کردیم این مرکز آتش نشانی در چه تاریخی تاسیس شده و دارای چند پرسنل کاری می باشد؟ مکرمی در پاسخ به اولین سوال گفت: این مرکز از سال ۱۳۵۳ در این شهر دایر شده و این واحد آتش نشانی در بهمن ماه ۱۳۹۴ به همت خیرین این منطقه به ساختمان جدید منتقل شده است، و این مرکز دارای ۱۳ پرسنل کاری می باشد.

مکرمی می گوید من آتش نشان بودن را شغل نمی دانم بلکه یک عشق می پندارم و تک تک این کارکنان با عشق مشغول به کار هستند.

یکی از کارکنان این مرکز می گوید وقتی همه در حال فرار هستند تو باید خود را به دل خطر بیندازی و از مرگ هراسی نداشته باشی.

با خودمان می گوییم پس واقعا این رنج و سختی ها را برای آرامش خاطر و امنیت ما و شما تحمل می کنند.

*از تلخ ترین  و شیرین ترین حوادث شغلی شان می پرسیم؟ در جواب می گویند بدترین حادثه ها بیرون آوردن جسدهای متلاشی و سوخته و تصادفات جاده ای و بهترین لحظه ها را نجات مصدومانی که از حادثه جان سالم بدر می بردند.  شغل یک آتش نشان فقط خاموش کردن یک آتش نیست. بلکه به ۱۸۴ مورد با بیشتر از آن ختم می شود.

*وضعیت تجهیزات چگونه است و گاهی شنیده می شود که آتش نشانی دیر به سر صحنه حادثه حاضر می شود، چقدر این حرفها را تائید می کنید؟ می گویند: سعی ما بر این است که برای رسیدن به مکان حادثه کم ترین زمان را صرف کنیم. البته این موارد وابسته به تجهیزاتی است که در اختیار ما قرار دارد. ما برای سریع تر رسیدن به محل حادثه به خودروهای بیشتری نیازمندیم که ما را در حداقل زمان ممکن به محل حادثه برساند تا بتوانیم در این وقت طلائی جان بسیاری از هموطنان خود را نجات دهیم. این سازمان جهت افزایش توان عملیاتی خود یک دستگاه خودروی پشتیبان برای استفاده در عملیات های سنگین نیاز دارد. اما متاسفانه این خودرو در حال حاضر در اختیار ما قرار ندارد و خریداری این خودرو یکی از دغدغه های این مرکز می باشد. و لازم است که خیرین را به این امر خداپسندانه دعوت کنیم تا با خرید  این خودرو برای آتش نشانی این دغدغه را کاهش دهیم. 

در این میان کارکنان آتش نشانی نیز گله هائی هم از مردم داشتند که از نظر ما شاید کوچک بود اما در حقیقت موقعیتی تلخ و دشواری به همراه داشته و آن مزاحمت های مردمی که از طریق تلفن و صرفا برای شوخی و مزاح کردن روی می دهد.

و در آخر می نویسیم سخنان پایانی این واحد آتش نشانی از طرف رئیس و همکارانشان با شهروندان: تلاشمان این است که بحث آموزش و پیشگیری را جدی بگیرند و مردم اطلاعات عمومی خود را بالا ببرند تا خسارت کمتری به مردم عزیزمان وارد شود و از همشهریان عزیز می خواهیم حداقل یک کپسول آتش نشانی را در محل کار و یا خودروهای خود جهت پیشگیری از حوادث نیز تهیه داشته باشند و نیروهای این مرکز آتش نشانی جهت آموزش در این زمینه همکاری خواهند کرد. 

سخن آخر: چرا ما مردم این شهر برای قدردانی از زحمات این قهرمانان بزرگ ۷ مهر روز آتش نشانی را بهانه ای قرار ندهیم تا آرامش خاطری برای این مردان بی نام و نشان باشیم و ثابت کنیم زحمات ارزشمند شما را نمی توان با هیچ تشکری جبران کرد. آری این مردان از جان خود می گذرند تا ما و شما در آرامش زندگی کنیم، از میان شعله های آتش می گذرند و دست به دست هم می دهند تا بعد از حاثه لبخند کوچکی بر لبان مردم جاری سازند. مردان بی ادعایی که از مرگ هراسی ندارند.

همین یک سال پیش اتفاقی که دلهای مردم را به لرزه انداخت، این فرشتگان آسمانی بی ترس و دلهره به این صحنه آمدند و به سوی آسمان پرکشیدند. به دخترکی فکر می کنیم که هر روز منتظر آغوش گرم پدری است که خستگی هایش را از کار روزانه اش در پشت این در کنار گذاشت و آمده تا عشق را، آرامش را و محبت را تقدیم کند، اما بعد از حادثه دخترک نمی تواند باور کند که دیگر شانه های گرم دیروز پدر وجود ندارد  و دست هایش بی قرار است نگاه های بی رمقش باور ندارد که دیگر چهره زیبای پدر را نخواهد دید. ما امروز نمی دانیم چگونه از این مردان آسمانی تشکر کنیم تنها آرزویمان برای این آتش نشانان قهرمان این است که خداوند منان سربلندی و شادی در زندگی شان عطا فرماید. و تشکر از همکاری صمیمانه و گرم شیفت آن روز: میلاد مکرمی، سلمان راستی، رحیم خدایی، محمدرفیع صالح و حامد منصور

گروه نگارش مدرسه یادگاری: مریم مصطفوی، فاطمه امیری، محدثه رحمانشناس، مدیحه جن گیر، مائده نوبخت و ریحانه نوبخت


1 دیدگاه

  1. درصورت امکان اعلام فرمایید در حال حاضر چند دستگاه و ماشین الات اتش نشانی در مرکز اوز وجود دارد .همچنین هرماهه اقدامات انجام شده برای اطفا حریق یا سایر موارد اطلاع رسانی نمایند تا مردم با فعالیت آنها باخبر شوند و کمبود وسایل هم اعلام نمایند تا خیرین از آنها مطلع شوتد شاید مشکلشان حل شود

پاسخ دهید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد