پسین اوز ماهنامه پسین اوز
شهرستان اوز در حوزه راه دارای عقب ماندگی است. نرخ دسترسی و پراکندگی جاده ها چه در حوزه آزادراه و بزرگراه و چه در راههای روستایی و درجه یک نسبت به شهرستان‌های همتراز و متجانس پایین‌تر است.
اگر بپذیریم که جاده و خطوط مواصلاتی در مورد های مختلف نقطه آغاز پیشرفت و توسعه است. پس این موضوع باعث شده است که شهرستان اوز به لحاظ رشد اقتصادی هم در سال‌های اخیر از شهرستان‌های همتراز خود عقب تر بماند. اما مردم امید دارند با ارتقاء اوز به شهرستان و رونق اقتصادی مشکل عقب‌ماندگی جبران گردد. برای رونق اقتصادی علاوه بر سرمایه‌گذاری به زیرساخت ها که در راس آن «راه» قرار دارد نیز باید توسعه یابد.
از قدیم الایام «اوز» این مشکل را داشته است و باید در پی حل آن باشیم. اولویت اول این شهرستان دسترسی به بزرگراه شیراز- جهرم –لار- بندرعباس است که هم اکنون به صورت یک جاده ترانزیتی و مهم مرکز کشور را به جنوب و خلیج فارس متصل می‌سازد. می‌طلبد که این بزرگراه دارای انشعاباتی باشد تا شهرستان ها و بخش های اطراف به آن اتصال یابند مانند: قطب آباد، حاجی آباد (زرین دشت)، داراب، جویم، بنارویه، اوز، بخش بیدشهر، گراش و… که هر کدام به نحوی به این بزرگراه متصل می شوند. بنابراین دلسوزان شهرستان باید در مرحله اول خود را با آسانترین و بهترین امکانات به این بزرگراه برسانند.
گردنه اوز-کهنه که در حال حاضر بین محورهای اوز- کوره- هیرم و اوز-شرفویه(مربط) مشترک است باید بهسازی و سعی گردد دوبانده شود. در سال‌های اخیر اتفاقات مهمی در شهرستان رخ داده است و این شهرستان نوپا به دلایل مختلف مستضعف مانده است. اما پس از شهرستان شدن و به ویژه در دولت جدید تاکید بر این است که اوز به عنوان یکی از نقاط ثقل پیشرفت و توسعه به ویژه در بخش فرهنگ در نظر گرفته شود.
بنابراین اقدامات ویژه‌ای برای بهبود امکانات و ظرفیت های زیرساختی در شهرستان باید فراهم شود. به نظر
می رسد نهضت ملی مسکن و حمل و نقل باید در دستور کار مسئولان و به ویژه نیکوکاران و مردم قرار گیرد. خوشبختانه نهضت ملی مسکن و حمل و نقل موضوعی است که هر دو در حیطه وزارت راه و شهرسازی است و باز خوشبختانه در زیر پوشش اداره کل راه و شهرسازی هستیم. لذا می طلبد که مردم و مسئولان در مرحله اول با ایجاد وحدت، همدلی، صبوری، پذیرش همدیگر و از راه گفتمان عقب ماندگی «راه» را در شهرستان برطرف سازیم.
حتماً به خاطر دارید؛ که محور لار- گراش- اوز – خنج- قیر- فیروزآباد- شیراز سال ها مورد استفاده بوده و محور لار- جهرم مورد غفلت قرار گرفت؛ اما مردم شهرستان باز هم سعی می‌کردند کوتاهترین مسیر یعنی از طریق هود-کاریان- مبارک آباد- جهرم به مرکز استان متصل شوند. ولی چون راه اصلی لار- فیروزآباد بود این راههای فرعی مانند: مربط، کاریان و غیره فراموش و کمتر مورد استفاده قرار می گرفت؛ تا اینکه احیای محور لار- جهرم در دستور کار قرار گرفت و محور لار- فیروزآباد مغفول ماند. شهرستان‌های مسیر مانند گراش و خنج سعی و تلاش برای برون رفت از بن‌بست کردند که راه چک چک در حال احیا است و محور دیگ اشکن در خنج در حال ساخت است. در این جریان شهرستان اوز بود که می‌بایست خود را از بن بست بیرون بکشد برای این کار دو محور پیش رو دارد.
الف-اوز- کوره- هیرم
ب-اوز- شرفویه(مربط)که هر دو محور مزایای ویژه ای دارند که به توسعه شهرستان کمک می کنند. بنابراین گفتمان تساهل و تسامح همراه با منطق بهترین راه درمان عقب ماندگی زیرساخت‌ها به ویژه موضوع جاده درشهرستان اوز است. درباره مزایای هر دو محور در آینده خواهیم نوشت.
با سلام از قدیم الایام کفتگو وتسامح بهترین راه حل اختلاف بوده است
جاده هر چه بیشتر باشد بهتر و باعث. پیشرفت و توسعه میشود اما مواظب باشیم که وحدت ویک پارچگی اوز ومناطق تابعه هم حفظ شود که آن هم بسیار بسیار واجب است
با سپاس از مطالب خوب شما
گفتمان حق بهترین راهکار هست.
چرا که اگر تساهل و تسامح کارساز بود مبتکران این گفتمان کاری را از پیش می بردند.
با سپاس از مطالب خوب شما
گفتمان حق محور کارساز است.
اگر گفتمان تساهل و تسامح کارساز بود مبتکران آن کاری را از پیش می بردند
اوز نه تنها هرگز پیشرفت نخواهد کرد بلکه باعث پسرفت بیشتر خواهد شد
چون که از وقتی شهرستان شد مردم حریص و طمع کار و البته بالای هفتاد درصد بی فرهنگ و بیسواد فرصت جویی کردن برای گرانی زمین و کرایه های ماشین و اتوبوس و خانه. از اطراف غریبه آوردن برای بخشهای اداری اوز. افغانیا همچنان در اوز دارن تولید مثل میکنن اونقد که خود اوزی غریبست
کوچه خیابون که نگم از وضعش فوق العاده خراب و بد
هنوز یه پارک بانوان
پارک کودک مث یک شهر نداره
مردمش فقط بلدن داشته های پولی مالی به رخ هم بکشن دریغ از اندکی تفمر
وظیفه شوراست که که از بزرگان شهر دعوت وبه قول شمذ گفتمان را بوجود آورد