پسین اوز ماهنامه پسین اوز
عبداله کمالی: از اوائل سال ۱۲۰۰ هجری قمری تقریبا چهل سال ریاست و کلانتری میر شفیع بوده و در زمان ایشان ترقیات صنعت حدادی و اسلحه سازی غایت کمال و اهالی از همین شغل معاش اقتصادی به دست آورده و مرفه الحال می گذارنیدند. دهقانیت نیز داشته اند و علاوه بر آن شغل آنغوزه گیری نیز پیدا کرده اند.
آنغوزه شیره درختی است بدبو که در کوهستان اطراف اوز به طور فراوان می روید و به وسیله تیغ مخصوص و آلات دیگر شیره گیری کرده و در موقع معین جمع آوری و هر یک منی دو قران کمتر یا بیشتر به مشتریان می فروختند. در آواخر الی زمان هذا این شغل ترقی یافته و آن را به قیمت گزاف از یک من ۵ قران الی ۲ تومان هم به فروش می رسید. در دوره میرشفیع مردم به طور قناعت از ماکولات نان جو و گندم و خرما صرف می نمودند و عوارض دیوانی شان هم سهل بود و می توان گفت که تقریباً دوران آرام و بدون دغدغه ای داشتند.
به موجب نوشته استرآبادی که مامور اخذ مالیات بود در بیاضی که به جهت میریوسف پسر میرشفیع تحریر داشته است چنین می نگارد که به جهت چهارصد تومان دریافت مالیات اوز در ظرف چهارماه مقداری از کرباس و رو وار ملکی(روی گیوه) و چند قبضه میل تفنگ و مقداری از فتیله و لوازم دیگر به حیطه وصول در آورده و خداحافظی نمودم. دیگر وقایع مهمی از آن زمان شهرت نیافته است و پس از انقراض میرشفیع، آقا عبدل لاری که رابطه معاشرت با امرا داشت به کلانتری اوز نائل گردید و در آن سنه ۱۳۴۰ بوده که حضرت مولانا مرحوم حاجی شیخ احمد فقیهی از بغداد مراجعت و طرح مسجد مصلی ریخته شد.
آقاعبدل لاری که سمت کلانتری داشت به تحریک طایفه روسا از در مخالفت در آمد. حاج شیخ احمد در این باب آزرده خاطر گردیده و همزمان عبدل لاری به درد پرده مبتلا و بستری گردید. اما پشیمان شد و عیال و کسان او به جناب مولانا متوسل شدند و دعا خواستند. شیخ فرمود هرگاه ندامت ایشان از روی اخلاص باشد البته که شفا خواهد یافت و همان وقت با دعای مولانا شفا حاصل گردید. صبحگاه بهبود، عبدل لاری و معماران و بناها به حضور شیخ مشرف آلات و ادوات گرفته مشغول به کار مسجد شدند از آثار آقا عبدل لاری برکه مشهور به پوزه آقاست و برکه و کارونسرانی واقع در بندگری که مشهور به پوزه آقائی است ساخته شد.
منبع: ۱-تقویم تاریخ لارستان کرامت اله تقوی ۲-تاریخ دلگشای اوز نوشته مرحوم کرامتی