چرا از پشتوانه معرفتی خود استفاده نمی کنیم؟

* احمد خضری: سال ۱۳۹۶ با همه فراز و نشیب هایش به پایان رسید. سال ۱۳۹۶ سالی بود که بخش اوز در عرصه فرهنگ همچنان دارای حرف و گفتار بود. دکتر منوچهری مدیر کل کتابخانه های عمومی استان فارس در اوز گفت در سال ۹۶ ما در استان فارس شاهد موفقیت در عرصه کتاب و کتابخوانی بودیم که کشوری شدن باشگاه کتاب‌خوانی پروانه ها و انتخاب روستای دوستدار کودک فیشور که هر دو هم در بخش اوز است و از افتخارات استان است.

 در این سال مجوز نشریه پسین اوز صادر شد، جشن پنجاهمین سالگی، کتابخانه عمومی اندیشه و اتمام ساختمان کتابخانه کودک و نوجوان ام الخیر، راه اندازی سینمای فردوسی در دانشگاه آزاد، فعالیت گروه‌های نمایش ققنوس، صحنه و فَسیل  افتتاح تالار کف نمایش در دانشگاه آزاد، رونمایی از کتاب ارزشمند واژه نامه گویش مردم اوز، راه اندازی مجتمع آموزشی فرهنگی آفرینش، ارتقاء نمایندگی فرهنگ و ارشاد اسلامی به اداره مستقل، تبدیل سرای زرنگار به خانه فرهنگ، راهیابی شهر اوز به ۲۰ شهر برتر پایتخت کتاب، حضور نویسندگان صاحب‌نام از ابتدای سال ۹۶ از جمله: محبوبه نجف خانی، محمدرضا شمس، عزت الله الوندی، فرهاد حسن زاده، دکتر افسانه شعبان‌نژاد، کلر ژوبرت، دکتر سیما فردوسی، مسابقات شاهنامه و گلستان خوانی و… همه نشان از پویایی و بالندگی و در عرصه فرهنگی یعنی آن چیزی که مردم استان و بعضاً کشور به عنوان صفت ما را زیبنده می‌کنند.

 با صراحت باید گفت که ما دارای پشتوانه معرفتی هستیم، و باید از این پشتوانه عظیم و محکم بهترین استفاده را ببریم. حتماً زندگی نامه خسرو انوشیروان بیست و دومین پادشاه ساسانی را در تاریخ ایران شنیده و خوانده اید که درخشان ترین کارنامه را در بین شاهان ساسانی دارد. می‌دانید چرا؟ چون اصلاحات اقتصادی و مالیاتی کرده و رضایت مردم را فراهم ساخت به فرهنگ مردم توجه ویژه کرد.

 به طور کلی دوره بزرگ تمدن ادبی و فلسفی ایران باستان با شاهنشاهی وی شکل گرفت و دانشگاه جندی شاپور رونق یافت. کتابهای گوناگون به زبان پهلوی ترجمه شد. هنر و موسیقی رشدیافت.  به طورکلی فرهنگ در عهد وی پشتوانه وی بود و این در اثر گماردن وزیری لایق به نام بزرگمهر بود. حتماً ضرب المثل مشهور «سحر خیز باش تا کامروا باشی» را زیاد شنیده اید. گویند و زیر خردمند انوشیروان صبح های بسیار زود خدمت شاه می‌رسید و شروع به کار می‌کرد. شاه از این بابت کمی ناراحت بود و می‌گفت: چرا به این زودی که هوا هنوز تاریک است باید کار را شروع کنیم. بزرگمهر در جواب می‌گفت: مملکت و سیع است و باید از ابتدای صبح به کار پرداخت و اگر سحر خیز باشی حتماً کامروا می شوی. گویند روزی انوشیروان عده‌ای را وادار کرد تا بامدادان در سر راه بزرگمهر کمین کرده و او را لخت نمایند و کتک بزنند، گماشتگان این کار را انجام داده و بزرگمهر مجبور شد برای پوشیدن لباس مجدد به منزل بازگردد و این بار دیر به دربار رسید.

شاه از او پرسید چه شد؟ تو که می گفتی سحرخیزی باعث کامروایی است چرا گرفتار راهزنان شدی! آیا این کامروائی است؟ بزرگمهر در جواب گفت: دزدان از من سحر خیز تر بودند. بنابراین آنان کامروا شدند. این سخن بزرگمهر مانند پتکی بر شاه اثر کرد. از آن زمان علاقه مندی و ارادت بیشتری نسبت به او پیدا کرد و علت این هوش و ذکاوت را پرسید و بزرگمهر گفت: مطالعه و اندیشه انسان را می سازد. از آن زمان بود که انوشیروان توجه بیشتری به کتاب و فرهنگ کرد. دستور داد که کتابخانه جندی شاپور را به کتاب‌های بسیار بیارایند. کتاب کلیله و دمنه را که در اصل به زبان هندی بود به زبان پهلوی ترجمه و در تکثیر آن کوشید. و به هر حال در پی این حادثه ادبیات رشد چشمگیری کرد. با این مثل می توان به پشتوانه فرهنگی بیشتر اعتماد کرد. حالا مردم بخش اوز و مسئولان این بخش دارای این پشتوانه عالی هستند. پس چرا ما حکایت هایی را می شنویم که به این پشتوانه و ذخیره عظیم تکیه ندارد؟ ما را چه می شود؟ فرهنگی بودن به خودی خود شاید ما را به آن هدف والا نرساند، اگر ما بخواهیم به سایر پیشرفت های اقتصادی، اجتماعی و به ویژه سیاسی برسیم لازم است به این پشتوانه عظیم تکیه و به آن افتخار کنیم. در سال جدید ۹۷ سعی کنیم از این پشتوانه بزرگ فرهنگی بهره مند شده و همه با هم در راه اعتلای همگام و همسو عمل نماییم.  با اتحاد و وحدت و همدلی می‌توان به افق روشن آینده امیدوار بود چون با امیدواری و با اتکال به خدا در سال ۹۷ انشاءالله خبر های شیرینی در راه است.

*مدیر مسئول


پاسخ دهید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد