خدا حافظ رفیق

خدا حافظ مرد مهربان و خوش قول.  خدا حافظ مرد زحمتکش و با تعصب و خدا حافظ پرسپولیسی اصیل و دوست داشتنی و عاشق سلطان علی پروین. انگار دیروز بود که من و تو و دوستان هم محله آقایان عبدالحمید احمدی، ناصر احمدنژادان، هاشم امیری، صدیق امیری، اسماعیل باستان و…..

خیلی از دوستان دیگر که الان حضور ذهن ندارم هر روز عصر در زمین خاکی لرد جوخرمون کنار گز حاج هاشم و یا زمین کنار گز قطار و بعد ها زمین فوتبال جلو دبیرستان هوشیار  محل فعلی استادیوم اوز فوتبال بازی می کردیم و بعد از مدتی که به کویت رفتی و برگشتی هر روز بعد از بازی برای همه نوشابه می خریدی و شده بود کار هر روزمان و لذت زندگی می بردیم‌.

 لعنت به این روزگار بیرحم برای تو رفتن هنوز زود بود که ما را تنها بگذاری و داغ نبودنت بر دلمان بگذاری هر چند مرگ قصه تلخ جدا نا شدنی هر انسانیست اما ای کاش  ای کاش به موقع و به وقتش فرا می رسید و حالا تو رفتی و  عکسهایی که در آلبوم من و دوستان بیادگار مانده است روحت شاد و ‌یادت گرامی نازنین رفیق. خدا حافظ رفیق.

بهرام آذری – ۱۳۹۹/۱۱/۲۰