*پس از هشت روز*…. ستاد بحران شهرستان اوز.نیازمنداقتدارواصلاح در مدیریت زمان

 مطلب زیر بدست ما رسیده که به نظر خوانندگان محترم می رسد:

به قلم :امیررضارضایی
*(خبرنگار مردمی و رسانه شهرستان اوز)*..

زلزله شامگاه جمعه ۲۷ مرداد ۱۴۰۲ شهر اوز، که سبب آسیب دیدگی به بخش بزرگی از محلات باستانه و اطراف آموزشگاه رانندگی سما اوز شد، علاوه بر این آسیب های جدی به منازل مردم شریف اوز که خود از پیشگامان همیاری در آغازین ساعات تمام بحران های منطقه ای و کشوری بوده اند، اما در این زلزله اخیر، مظلومیتی را در قبال خویش دیدند که نتیجه عوامل گوناگونی است…

از اخبار گزارش ناصحیح به مقامات استانی، که آثار این زلزله را سطحی گزارش کردند تا کوتاهی و عدم پوشش خبری رسانه های منطقه ای به این حادثه، از جمله عوامل مظلومیت مردم آسیب دیده از این زلزله بود…

اما سوال اینجاست:
امروز در لحظه نگارش این مطلب، هشت روز از زمان حادثه زلزله بزرگ این شهر می گذرد…
هشت روزی که زمان زیادی برای یک آسیب دیده است که خانه اش ویران و یا نیمه ویران شده و قابل سکونت نیست…
هشت روز زمان زیادی است، برای آسیب دیدگانی که فریادشان، نه برای گدایی کردن از مقامات مسئول و مدیریتها در گرفتن آب و کنسرو و لقمه نانی، بلکه فریادشان در دادن سرپناهی برای آرامش یافتن موقت است تا بتوانند اندکی آسوده شوند وحالشان خوب شود… مدیریت بحران شهرستان اوز کجاست در این هشت روزه؟

این خبرنگار مردمی و رسانه شهرستان اوز، منکر حضور تمام خادمین دولتی و مردمی، در وسط این بحران نیست و با تهیه محتواهای تصویری، نگارشی و میدانی از آغازین لحظات این زلزله، تمام تلاش خود را برای حفظ آرامش عمومی در فضای مجازی و پشتوانه شدن برای خدمات و زحمات تلاشگران مردمی و دولتی بکار بست تا با وجود تمام انتقادهای گسترده مردمی نسبت به سستی و کوتاهی مدیریت بحران در اسکان موقت آسیب دیدگان، با منتقدین به حق، همراه نشود، ولی تا کی باید زبان و قلم را بست وقتی :
۱..شهری بوده و هستیم که دارای مدارسی خودساخته مردمی و خیرین سازی است که بیشتر از تعداد دانش آموزانش، وجود دارد،
چرا نباید از هشت روز قبل ، مدیریت بحران این شهرستان، مدارس را برای اسکان آسیب دیدگان آماده می کرد؟
۲..وجود دو دانشگاه عظیم و یک دانشکده بهداشت که همه آنها، ساخته از جیب همین مردم بوده است، چرا نباید از همان آغازین زمان پس از زلزله، توسط مدیریت بحران شهرستان، آماده اسکان حادثه دیدگان شود؟

۳..شهری هستیم دارای مساجدی فراوان ، حتی بیشتر از نمازگزار مسجدرو..
چرا ستاد بحران شهرستان این اماکن را وارد حوزه اسکان آسیب دیدگان نکرد؟

شاید برای به میدان نیامدن متولیان این اماکن های ذکر شده که دارای استحکام بالایی هستند ، دهها دلیل و توجیه وجود داشته باشد، اما من یک دلیل را، برای هشت روز تعلل در اسکان آسیب دیدگان می دانم :
فراموشی انسانیت..

آن هنگام که گزارشات تصویری این خبرنگار را ،
آن دسته از روشنفکران همه چیزدان و یا برخی اندک از مردم ، سیاه نمایی پنداشتند و یا تهیه گزارش مستند از وضعیت آسیب دیدگان را، کسر شان نام اوز دانستند، گویا نمی دانند زیر پوست این شهر چه خبر است…
چگونه لمس کنند حال این آوارگان را ، هر چند یک خانواده باشد، هر چند یک نفر باشد، وقتی در طرف دیگر شهر هیچ خبری از تخریبهای زلزله نیست، یا در جایی دیگر ، در زیر کولرهای یخ زده و آسایش اندرونی، به سر می برند.. و به راحتی بطن و درون یک بحران را ندیده و به سلیقه خود قضاوت می کنند و یا سیاه نمایی و بزرگنمایی می پندارند…

اما اقتدار ستاد مدیریت بحران برای ورود این اماکن در اسکان و خدمت رسانی، با هیچ دلیل و بهانه ای قابل توجیه نیست، حتی برای یک شهروند آسیب دیده در این شرایط بحران زده..
چرا نباید مدیریت بحران شهرستان، پس از هشت روز از گذشتن زلزله شهر اوز، این اماکن را، وارد حوزه اسکان موقت، برای آسیب دیدگان می کرد؟

این مسائل حساس، و انتقاد از این کوتاهی ها ، خرده گیری بر ستاد بحران این شهرستان بزرگ نیست، بلکه عین واقعیتی است که انجام نشد… و از نگاه این خبرنگار مردمی، که از خرده گیری و تخریب کردن، گریزان است، و در زمان چندین بحران این شهرستان، حضوری فعالانه در جهت آرامش بخشی به فضای پرالتهاب مجازی و میدانی و رسانه ها داشته است ، مطرح شد تا حداقل تجربه ای در بحران های آینده، که گریزی از اینگونه حوادث طبیعی نیست، باشد…

هشت روز در عدم اسکان موقت، برای چند محله انگشت شمار، خود یک فاجعه مدیریتی است، که اگر کل شهر اوز، دچار تخربب شده بود، ما به چه فاجعه میدانی و مدیریتی دچار می شدیم؟؟