پسین اوز ماهنامه پسین اوز
اولین روز کاری از اولین روز قرن بود که تلفن دفتر به صدا درآمد. عمو ربیع بود که گفت قراره است تعدادی از دانش آموزان فارغ التحصیل سال ۱۳۷۰ از هنرستان رافعی به اوز بیایند. من هم مشتاق که ببینم چرا بعد از ۳۰ سال تصمیم گرفتند که به دیدن معاون آموزشی و مدرسه قدیمی خود بیایند. وقتی به هنرستان رفتم هنوز دانش آموزان قدیم نرسیده بودند و محمدربیع خضری معاون هنرستان رافعی در آن زمان با خانواده خود و مدیر و معاونین آموزش و پرورش منتظر نشسته بودند.
لحظه ای که این هنرجویان (علی میهن دوست، جلیل علیزاده، اکبر نادری، شکراله عباسی، پژمان طالبی، منصور رضایی، کرامت اله قایدی، جابر محیط، ایاز ابراهیمی، فرشید دژگام، امیرعلی غلامی و حمید آگاه.) وارد هنرستان شدند و با محمدربیع خضری دیدار کردند واقعا دیدنی بود. هنرجویانی که هنوز بعد از گذشت ۳۰ سال خود را متعلق به شهری می دانستند که فقط چهار تا پنج سال از زندگی چندین ساله خود را در آنجا گذرانده بودند و چقدر قدرشناسانه به معاون خود نگاه می کردند. عشق و علاقه در نگاه تک تک آنها موج می زد و می توانستی به راحتی درک کنی که چقدر از آمدنشان به شهرستان اوز خوشحال هستند.
گوشه گوشه این هنرستان برای آنها یادآور خاطرات شیرینی بود و با چه لذتی این خاطرات را برای همدیگر بازگو می کردند. در قسمت اول در ورودی اتاق سرایداری بود که این هنرجویان می گفتند چون آن زمان ها کارگاهی و امکانات به این صورت نبود ما این اتاق را ساختیم تا نتایج معلمان خود را ببینیم که الحق و الانصاف چیزی ساخته بودند که بعد از این همه سال هنوز پابرجا بود.
یکی از این هنرجویان قدیم می گفت دوران ما این همه امکانات رفاهی نبود و هنرستان در یک مکان دورافتاده ای قرار داشت. ولی با وجود نبود امکانات باز هم ما بهترین سال های تحصیل خود را در اینجا گذرانده ایم که باعث شده هنوز بعد از این همه سال اینجا را فراموش نکنیم. وقتی دلیل آمدنشان را به اینجا پرسیدم گفتند ما چند سالی است که یک گروه وات سابی از هنرجویان قدیم ترتیب دادیم و در آن گروه فعالیت می کنیم. بر حسب اتفاق فهمیدیم که آقای محمدربیع خضری اوز تشریف دارند و ما نیز تصمیم گرفتیم چه بهتر است که نوروز ۱۴۰۱ را به شهرستان اوز بیاییم تا تجدید دیداری نیز داشته باشیم. هر چند دوستان دیگرنیز مشتاق بودند ولی متاسفانه به علت مشغله شغلی و کاری نتوانسته اند ما را همراهی کنند.
این هنرجویان به پاس یادبود هدیه ای نیز به محمدربیع خضری اهدا کردند چون معتقد بودند که هر چه دارند از این معاون دارند معاونی که آن را پدر خود می خواندند و چه لذت بخش تر بود که هنوز خودشان را متعلق به این منطقه می دانستند و زحمات مدیر خود را فراموش نکرده بودند.
بعد از تجدید خاطرات از هنرستان رافعی، تصمیم بر این شد تا از دانشگاه آزاد اسلامی شهرستان نیز بازدید داشته باشند. در آنجا عبدالعزیز خضری ریاست دانشگاه در مورد چگونگی ساخت دانشگاه و قسمت های دانشگاه توضیحاتی دادند و هنرجویان قدیم نیز صحبت های کردند و بعد از بازدید از قسمت های مختلف دانشگاه و گرفتن عکس یادگاری به موزه مردم شناسی اوز رفتند. در آنجا نیز با دیدن اشیا قدیمی خاطرات خوبی برایشان تداعی شد و با گرفتن عکس های یادگاری این لحظات را ثبت کردند. در آخر نیز برای صرف ناهار به هتل رستوران نریمان رفتند.
در راه بازگشت به این فکر می کردم که چه خوب است چنین هنرجویانی تربیت و تحویل جامعه دادند. چون امروز به چشم خود دیدم که زحمات چندین ساله محمدربیع خضری به هدر نرفته و هر کدام از آنها در گوشه ای از این کشور به کاری مشغول و سمت هایی در ادارات داشتند که جای بسی خرسندی است. محمدربیع خضری زحمات زیادی برای این هنرستان کشید تا این هنرستان توانست هنرستان نمونه ای شود. هنرستانی که به قول محمدربیع خضری نه فقط در استان بلکه در ایران حرف برای گفتن دارد و امیدواریم بازم این هنرستان بتواند این چنین هنرجویانی را تحویل جامعه دهد.
عالیجناب مهربان
اوز جان عزیزم
شهر دوست داشتنی
ماه زیبا ، توی کوچه پس کوچه هات چی داری که پس از سی سال هنوز دلم برای دیدنت پر میزنه
چقدر تو ماهی، زیبایی
خاک تو از کدوم قطعه از بهشته که روح و جان رو جلا میده و میشه به قاعده هزار سال خواستن ، تو رو دوست داشت و عاشق ات بود.
امروز که پس از سالها دوری و گذشت برگ تقویم های فراق
تو رو به آغوش کشیدم
فهمیدم جان جهانی که همیشه توی قلبم می تپید تو هستی
اوز جان نازنینم
امروز به لطف جنابِ جان ربیع خان خضری و خانواده گلبرگش و کنار دوستان خاطره سازم در جوار خیابان های کاهگلی تو حال دلمان خوش شد
حال دلت خوش رفیق شفیق
روزهایت آرام
شبهایت روشن
و اهالی ات همیشه خدا شادترین مردمان همه دیارها
دوستت دارم ، دوست
جمعی از هنرجویان سال‌های ۱۳۶۷ تا ۱۳۷۱ هنرستان رافعی ( رحمت الله علیه ) شهر اوز
تقدیم به تمام مردم دوست داشتنی شهر اوز، خاصه جناب آقای ربیع خضری مدیر اسبق دوست داشتنی هنرستان اوز که برای ما هنرجویان نقش پدری داشتند .
تنتان به ناز طبیبان محتاج مباد
عالی است برنامه بسیار قشنگی است هم فارغ التحصیلان با معرفت بودند وهم ربیع خضری با محبت آفرین وموفق باشند