پسین اوز ماهنامه پسین اوز
صدور مجوز انتشار «دوهفته نامه پسین» اوز را به همکار مطبوعاتی جناب آقای احمد خضری که سابقه طولانی در عرصه مطبوعاتی دارند، تبریک عرض کرده و برای ایشان و دست اندرکاران نشریه پسین اوز صیمانه آرزوی موفقیت دارم.
اوز که به حق به صفت فرهنگی بودن در میان شهرهای منطقه معرفی شده، در عرصه مطبوعات و رسانه عملکرد قابل دفاعی داشته است. علاوه بر نشریاتی که به صورت مقطعی پس از پیروزی انقلاب اسلامی منتشر شده اند، انتشار منظم بیش از ۲۰۰ شماره «عصر اوز» با صاحب امتیازی آقای محمد عسلی زیر نظر «شورای سرپرستی و شورای نویسندگان عصر اوز » متشکل از نیروهای بومی، صدور مجوز و انتشار۱۷ شماره «پیام اوز» و ۳ شماره فصلنامه با «پیام دانش اوز» و اولین شماره پسین اوز را می توان از فعالیت رسانه های مکتوب دانست. صدور مجوز انتشار پایگاه های خبری «اوز امروز» و «پیام دانش»در اوز، «مربوطی» و «پیشور» در کهنه وفیشور نیز از فعالیت رسانه های آنلاین و الکترونیک است که در عرصه اطلاع رسانی فعال هستند.
رسانه های مکتوب با توجه به رسالتی که در عرصه اطلاع رسانی دارند، به عنوان رکن چهارم دموکراسی از ضروریات جامعه هستند. اما مواردی مانند: عدم توازن هرینه ودرآمد از یک سو، ظهور و بروز رسانه های آنلاین، عدم استقبال از مطالعه، حرفه ای نبودن دست اندرکاران و… از سوی دیگر آن ها را تهدید می کنند. این تهدیدها به ویژه در مورد رسانه های محلی به دلایلی مانند جمعیت به مراتب محدودتر مخاطب، شناخته بودن نویسندگان و خودسانسوری ناشی از آن، پایین بودن آستانه تحمل دیدگاه مختلف و… تاثیرگذارتر بوده و تداوم فعالیت رسانه های مکتوب محلی را با چالش روبه رو می سازد.
به نظر می رسد با توجه به وجود عنصر علاقه مندی که ازالزامات اصلی فعالیت مطبوعاتی در اوز است، می توان با تبدیل تهدید ها به فرصت ها و نقاط ضعف به قوت براساس علایق و دردهای مشترک، وحدت رویه و هماهنگی بیشتر بین نشریات محلی و دست اندرکاران زمینه تداوم فعالیت و ماندگاری را فراهم ساخت. مسئولین و دست اندرکاران رسانه دارای علایق و درد مشترک هستند.
لازمه این غلبه رعایت و پای بندی به اصول اخلاقی، حرفه ای و به روز کردن اطلاعات است. روزنامه نگاران معمولا خود را روشنفکر دانسته و امور جامعه را تحلیل کرده و بعضا ضمن انتقاد از شرایط موجود، برای حل آن ها راهکارهایی نیز ارائه می دهند. این تلقی از خود باید در رفتار آن ها نیز نمود یافته و علاوه بر شناخت مخاطب و نیازهای وی هرچه بیشتر به فضایل اخلاقی نزدیک تر شده و از رذایل دوری جویند. اگر رفتار آن ها در تراز پایینی بوده و نتوانند در امور مربوط به خود به تفاهم رسیده، یا مثلا موفقیت خود را در تخریب و تحقیردیگران بدانند، مطمئنا کسی حرف آن ها را نمی پذیرد و نوشته های آن ها بی تاثیر و مصداق آب در هاون کوبیدن است.
تلاش جمعی برای افزایش سرانه مطالعه و اشتراک نشریات محلی، همکاری مشترک در مورد تهدیدهای ناشی از پایین بودن آستانه تحمل، رعایت اصول حرفه ای به ویژه دراعلام منابع خبری، برگزاری جلسات مشترک برای رسیدن به هماهنگی و وحدت رویه، بهره گیری از توانمندی ها در امور آموزشی و به روز کردن خود متناسب با شرایط و نیاز مخاطب ، پرهیز از تخریب و تحقیر یکدیگر و ….از مواردی است که می تواند علاوه بر بهره گیری بهتر از زمان به ارتقای کیفی رسانه ها، تاثیر گذاری و ماندگاری بیشتر آن ها بیانجامد.
ابراهیم احمدی رئیس هیئت مدیره خانه مطبوعات لارستان و مدیر مسئول پیام اوز